2015, oktober: Wat & hoe?

sprong in het diepe, olieverf op board, 31 x 61 cm
Begin 20e eeuw was Parijs voor schilders the place to be. Uit alle delen van Europa kwamen ze: de jonge flamboyante erudiete Italiaan Modigliani, de extreem vieze stinkende introverte Wit-Rus Soutine, de getalenteerde eigenzinnige megalomane Spanjaard Picasso, de misvormde scherpzinnige geestkrachtige Fransman Toulouse Lautrec, de dromerige poëtische Chagall, onze eigen tragische Vincent. Om er maar eens een paar te noemen. Het moet fascinerend geweest zijn daar en toen, in Montmarte en Montparnasse. Heel erg leuk om over deze grote schilders en hun werk fimpjes te bekijken (klik op de namen) en/of over hen te lezen

De behoefte om vakbroeders/zusters op te zoeken  is van alle tijden: enthousiasme en inspiratie delen, leren van elkaar, jezelf aanscherpen. Ik denk aan Parijs omdat ik zelf op zoek ben naar wat en hoe ik nu eigenlijk wil schilderen. En daarbij behoefte heb aan reflectie. Aan verrassende vragen, frisse tegenspraak, een andere kijk. Dat was wat die schilders daar in Parijs elkaar boden, stel ik me zo voor, vanuit al die culturele verschillen en vanuit zielsverwantschap tegelijk. Of is dat een romantisch idee, en was het vooral armoede, smerigheid en ziekte in de tochtige huizen, hoogoplopende ruzies in de cafés, jaloezie en eenzaamheid?

Anno 2015 ga ik in plaats van naar Parijs naar een workshop van Ralph de Lange om een stap voorwaarts te zetten in het vinden van mijn zogeheten schilderindentiteit. Leerzaam en leuk.

En verder is in de Nederlandse musea alom inspiratie te vinden: William Turner in Zwolle en Enschede, Van Gogh & Munch in Amsterdam, Keith Haring in de Kunsthal in Rotterdam. Enzovoort. Dat wordt een fijne herfst! Daarbij de wijze woorden van dichter en kunstcriticus Baudelaire (Parijs,1821-1867) niet in de wind slaan:

Inspiration comes of working every day.

Goed dan.

Groet,
Willy