mijn atelier in De Oude Ambachtsschool in Zwolle

Toen ik nog op de Academie zat gingen we regelmatig bij een docent op werkbezoek in zijn of haar atelier. Rondkijken, sfeer proeven, onderhanden werk zien, van gedachten wisselen met elkaar in een intiemere setting dan een leslokaal. Ik genoot daar altijd erg van: een kijkje in de keuken.

In de buitenwereld -in een expositiezaal, galerie, of museum- zie je altijd het eindresultaat. Mooi of niet mooi, daar kan je van alles van vinden. En daar vindt men ook van alles van. Dat kan al behoorlijk kwetsbaar voelen voor de maker.
Maar het atelier is de binnenwereld. Daar gebeurt het. Daar voel je je als kunstenaar eigenlijk een beetje naakt, als je daar bezoekers toelaat. Want her en der staan prille opzetjes en probeersels, schilderijen in wording die het nooit ‘naar buiten’ zullen halen. Schetsen en studies waarvan je zelf nog niet weet of het überhaupt ergens toe leidt.

Toch zijn bezoekers daar vaak in geïnteresseerd: in ’the work in progress’. Is dat omdat we allemaal graag in de keuken van een ander kijken? Of geboeid raken door het maakproces? Of misschien omdat we eigenlijk juist datgene wat niet af is, niet perfect is, mooi vinden? Fijner uiteindelijk, dan het fraaie eindexemplaar, ingelijst en wel, aan de muur van de galerie?

opzetje van schilderij van een liggend naakt

vrouw (op oud mdf-plaatje als ondergrond)

Of is dat onzin en houdt iedereen echt gewoon van een mooi af kunstwerk. En vind ik het zelf lastig, om iets compleet af te maken… Nou, dat laatste is in ieder geval waar!

Hoe dan ook, ik ga mijn atelier een beetje opruimen, niet teveel want dan is er dus niks aan voor jullie 😉 en dan hoop ik dat het een gezellige open dag wordt, 12 september.
Iedereen is van harte welkom om rond te kijken (niet alleen bij mij, bijna alle atelierhouders doen mee), vragen te stellen, een kop koffie te drinken, of zomaar even binnen te lopen.

Trap op, eerste verdieping, atelier 2-N. Graag tot dan!

Groet,
Willy