Het afgelopen jaar heb ik aan drie ‘wedstrijden’ meegedaan. Ik deed mee met de Zomerexpo, mijn schilderij hing in het Gemeentemuseum in Den Haag. Ik deed mee met ‘Schilderij van het jaar’ en dat schilderij hangt binnenkort in het CODA museum in Apeldoorn (zie in de kolom hiernaast). En ik stuurde een zelfportret op voor ‘Schilder je Selfie’ naar aanleiding van de expositie in het Mauritshuis (de moeite waard, nog tot en met zondag te zien), dit portretje staat nu in het Ateliermagazine van januari/februari 2016.

Superleuk allemaal, de resultaten natuurlijk, maar ook het proces van deelnemen. De uitdaging vind ik stimulerend. Ik werk hard, neem het schildersvak serieus, steek mijn nek uit, laat een mij onbekende professionele jury oordelen over mijn werk, kijk waar ik sta, en heb daar veel plezier in.

En voor de rest: lekker belangrijk!

Dat meen ik echt, uit de grond van mijn hart. Want dat dringt zich af en toe ook op: waar gaat dit over? Wat ben je toch allemaal aan het doen, Van der Beek?! Moet je zo nodig laten zien dat je ook best iets kunt, als schilder? Prestatiedrang? Erbij willen horen? Waarbij dan? En wat heb je daar dan aan?

Het leven gaat helemaal niet over presteren, resultaat behalen, status, applaus, winnen, uiterlijk vertoon. Al lijkt het daar wel eens op, als je om je heen kijkt of een avondje voor de buis hangt en alle onzin voorbij ziet komen.

Waar het leven voor mij dan wel over gaat?
Contact, verbondenheid, liefde, respect, autonomie, schoonheid, humor, creativiteit. And so on..

Grote begrippen, inderdaad!
Dat het jaar 2016 hier vol van mag zijn, ja zelfs van uit zijn voegen zal barsten, dat wens ik ons allen!

Happy new year!

Willy