2017 oktober: Vuur met vuur ontsteken

Vuur met vuur ontsteken

Dit schilderij heb ik in een razend tempo gemaakt. Een prachtig model, kleurrijk gekleed, goed aangelicht; een feest om te schilderen. Het was niet af, maar ik had geen tijd meer. En nu hangt het al een maand of wat op mijn prive ‘expositiespijker’ (in onze keuken dus). Helaas heeft zich nog steeds niet aan mij geopenbaard wat ik nog aan dit schilderij kan en zal doen. Ik hoop dan dat ik vanzelf het licht zal zien, en dat ik na verloop van tijd, gewoon door het schilderij in mijn buurt te hebben en er af en toe naar te kijken, bedenk of zelfs wéét hoe verder te schilderen op dit doek. Maar zonder model, zonder goede foto van het model, en belangrijker: zonder flow, begin ik niets. En zo staan er wel meer doeken te wachten op het vervolg dat maar niet komt…

Alleen vuur kan vuur ontsteken, zei de grote redenaar Quintilianus al voor het begin van onze jaartelling. Om je publiek te overtuigen kun je het beste zelf ontroerd zijn. Voor mij geldt dat kennelijk ook bij het schilderen. Ik moet gegrepen zijn door iets, maakt niet uit wat: de kleur, de buiging van de kaaklijn, de lichtval, de manier waarop iemand kijkt. Iets zien daarin, en dat heel erg graag willen schilderen. En dan alles vergeten in en buiten mij en focussen op het moment. Niet denken maar doen. De grap is dat er, als ik zo aan het schilderen ben, nauwelijks aarzelingen zijn, geen onzekerheid. Ik doe wat ik doe, ik ben wat ik doe, het valt samen. Misschien is het daarom wel zo fijn.

Als ik ga denken, zoals nu achteraf -wat moet ik nog doen aan dit doek, wat heeft het nog nodig, etc- dan kom ik er niet goed uit, ga twijfelen, bang de goede stukken te verprutsen, en word ik onzeker over iedere penseelstreek.

Dus laat ik het onaf en begin ik aan de volgende…
Is dat lekker makkelijk? Moet het anders? Moet ik zoeken naar een manier om wel door te kunnen werken op zo’n schilderij als het vuur gedoofd is? Of richt ik me op het uitbouwen van de trefzekerheid, kort en snel en raak? Anders gevraagd: moet de zweep erover (afmaken!) of blijf ik dansen?

Ik keek een onderhoudend Tedje, en haalde er het mijne uit: maak het niet zo moeilijk voor jezelf! Olé! Dans! Kijk mee als je zin hebt klik hier

Tot slot nog even over mijn mini-expositie in Hattem. Hattem is een Hanzestadje aan de IJssel met een paar leuke musea en fijne winkeltjes. In de oude synagoge in het centrum (tegenover het Voerman museum) is een kleine galerie gevestigd, waar ook antiek en kwaliteits tweedehandskleding te koop is. Daar hangen acht van mijn schilderijen (ook nieuw werk) tot en met eind december 2017. Van harte uitgenodigd een kijkje te gaan nemen! Klik hier voor meer informatie.

Groet, Willy