2018 augustus: The hardest thing to do.

The hardest thing to do.

Verlangen III, olieverf op doek, 60 x 40 cm

Lang geleden, als beginnend advocaat, had ik een patroon die op zijn best was als hij nieuwe zaken innam. Hij deed dat met zwier en groot gemak: het intakegesprek (altijd charmant en scherp), de aanpak bepalen (vindingrijk, vaak onorthodox), de eerste acties om de zaak aan te zwengelen (paar strategische telefoontjes en soms zelfs de dagvaarding al inspreken in aanwezigheid van de tevreden spinnende cliënt, die hij aangenaam verraste met zoveel voortvarendheid). Vrij vlot daarna kwam het dossier dan te liggen op het bureau van een medewerker of stagiaire, voor de noodzakelijke noeste arbeid. De afloop boeide hem niet bijzonder, druk met weer nieuwe zaken.

Mijn mentor in het laatste jaar van de kunstacademie zei regelmatig tegen mij: niet doorwerken, opnieuw beginnen! En opnieuw en weer opnieuw. Weet je niet hoe je verder moet? Laat het staan en maak een nieuwe.

Van beide leermeesters heb ik veel opgestoken. Zoals: doe waar je goed in bent. Wat tot stand komt met gefocuste vanzelfsprekendheid, is zoveel fijner en vaak ook beter dan wat tot stand komt met geploeter. Bye bye calvinisme.

Dus dat schilderijtje hierboven, daar blijf ik verder vanaf. En ik maak nog een nieuwe 😉

Tot slot:

The hardest thing to do
is something
that is close to nothing.
(Marina Abramovic)

Abramovic (performancekunstenaar) zat drie maanden aaneengesloten (!) tijdens de openingstijden van het MOMA in stilte op een stoel en bezoekers konden tegenover haar plaatsnemen om haar recht in de ogen te kijken zolang zij zelf wilden. Kijk naar dit ontroerende stukje film (klik hier) waarin op enig moment onaangekondigd haar ex aanschuift.

Groet,
Willy