2019 (nr. 61 maart): Een weg inslaan

Een weg inslaan.

Eind februari, ik loop over de heide mijn dagelijks 10.000 stappen te verzamelen. Lage middagzon, 20° C, een heel zacht briesje. Wat is het mooi! Ik denk aan onze jongste die ooit als 3-jarige in de vroege ochtend buiten vol verwondering tegen me zei: ‘Mama, de wereld verwent ons…

Na een paar dagen continu schilderen en uitproberen -met zeer onbevredigend resultaat- is het buiten zijn in de natuur heilzaam. Ik bedenk hoe ik de kleur van de schaduwen die nu zo mooi lang over de grond vallen zou mengen (ultramarijn, rauwe omber, titaanwit en een beetje violet?).

En ik denk aan de film gebaseerd op het leven van de schilder Gerhard Richter, ‘Werk ohne Autor’ (klik hier voor de trailer); hoe ongelooflijk fijn is het als je ontdekt welke weg je in moet slaan. Prachtig verfilmd: eerst het sociaal-realistische werk, bedoeld als ‘verheffend’ voor het Oost-Duitse volk. Dan, aangekomen in West-Duitsland, het experimenteren met vorm en materiaal en werkwijze, totaal buiten de eigen comfortzone. De complimenten en de kritiek, vervolgens de dagen starend doorgebracht voor een leeg wit doek en de lusteloosheid die dat met zich meebrengt. Het simpelweg niet weten, in al deze vrijheid, wat en hoe te schilderen.

En dan ineens begint er iets te kiemen, ontstaat schijnbaar vanuit niets een idee, begint hij te schetsen, te schilderen, eerst aarzelend, maar gaandeweg met steeds meer passie en zonder nog een spoor van al die twijfel die er eerst was. Dann geht’s los!

Aaaahh, zo wil je het!

Maar goed, sommige mensen zijn dus werkelijk vernieuwend en creatief. Kijk naar deze Ted Talk van de kunstenaar DuBois (klik hier) en verwonder je over de portretten die hij maakt met big data. Interessant en indrukwekkend.

Groet,
Willy

Ps. Ondertussen troost ik me graag met Nietzsche:
“Toen ik moe was van zoeken, leerde ik vinden.”