Waarom de naam Solitaire?
In 2003 reisde ik met mijn dochter van toen 10 jaar naar Namibië, waar we terecht kwamen in het plaatsje Solitaire. Een nederzetting van een paar gebouwen. Daar tank je en gebruik je een maaltijd, voordat je de Namib, de oudste woestijn van de wereld, inrijdt.
In de woestijn ben je op jezelf aangewezen. Ver van de bewoonde wereld bij een kampvuur onder miljoenen flonkerende sterren, omgeven door de stilte van de nacht en de geluiden van wilde dieren, blijken zaken als geld, bezit, uiterlijk, titel of status van geen belang. In de dagelijkse westerse hectiek lijkt het nog wel eens alsof het geluk van buiten moet komen, van materiële zaken, en alsof het goede gevoel je door een ander moet worden gegeven. Schijn bedriegt.
De reiservaring in dat lege immense prachtige land heeft me bewuster gemaakt van de gedachte dat je altijd kan kiezen. Deze gedachte creëert vrijheid. Door mijn onderneming Solitaire te noemen blijft die vrijheid levend voor mij.
