2020 (nr 75 mei) Niet spreken met de piloot.

Corona-tijd, olieverf op doek, 40 x 50 cm.

In deze stilte-tijd pak ik af en toe een kunstboek uit mijn atelier, meestal gekocht na een expositie die ik geweldig vind. De realiteit is dat ik zo’n boek na aankoop thuis doorblader, vervolgens ergens neerleg omdat ik er nog verder in wil kijken, en uiteindelijk zet ik het dan vaak ongelezen in de kast. Soms pak ik het opnieuw om bepaalde schilderijen te bekijken of iets te laten zien tijdens een workshop. Maar nu ben ik sommige van die boeken echt aan het lezen, en dat is wel een aanrader. Niet om alles te onthouden en als een wandelende encyclopedie met feiten te kunnen strooien, maar om inzicht te krijgen in het werk en het leven van die persoon. Nog meer te genieten van wat gecreëerd is.

Het geeft natuurlijk niet op alle denkbare vragen antwoord. Toen Picasso werd gevraagd naar zijn theoretische uitgangspunten bij het maken van zijn kubistische werken antwoordde hij: ‘Spreken met de piloot is ten strengste verboden.’

Hij moest er niets van hebben, van dat getheoretiseer. Hij zei ook: ‘Als ik wist wat kunst was, zou ik het voor me houden.’ En bedankt!

Als je niet van lezen houdt, kan je ook documentaires en films kijken. Bijvoorbeeld ‘Krabbe zoekt Picasso’ is nog steeds te zien (klik hier). Die zoektocht is zeer de moeite waard om voor te gaan zitten, net als de series over Van Gogh, Gauguin en de lopende uitzendingen van ‘Krabbe zoekt Chagall’. Allemaal op NPOStart. .

Ik doe op deze manier ook ideeën op voor mijn eigen werk. Haal mezelf uit mijn comfortzone. Probeer van alles uit. Het in eenzaamheid en zonder afleiding gestaag doorwerken in mijn atelier komt het schilderen ten goede, merk ik. Dat dan wel.

Reacties zijn welkom, ik ben benieuwd hoe het jou vergaat in deze Corona-tijd.

Groet,
Willy