2017, maart: Niet mutsen.

Niet mutsen.

          
30 x 30 cm, olieverf op doek
In mijn vorige brief liet ik twee portretjes zien: een ‘brutale en een ‘bescheiden’. Ik kreeg veel reacties, waarvoor dank; erg leuk en ook leerzaam. Er is een duidelijke voorkeur (ca. 65%) voor de brutale.

Oke, dat is dat. Hoe nu verder? Om de een of andere reden is er dan weer zo’n inkakmoment. Opdracht aan mezelf: uit beide het goede behouden.

Obvious! Dit soort ‘opdrachten’ brengt niets extra’s. Wat helpt in het schilderen (naast onderricht, museumbezoek, lezen, intervisie en zo meer) is gewoon dóen. Niet wachten op inspiratie, op het juiste moment, het juiste model, het juiste licht, niet wachten tot je het ‘weet’, niet mutsen en mitsen en maren. Jezelf een schop onder je gat geven en aan de slag. Dan maar met je eigen kop ongeïnspireerd onder kunstlicht. Door veel te schilderen word je beter. En dat inspireert wel degelijk!

Niettemin ben ik wel behoorlijk uitgekeken op mijn hoofd. Dus wie durft? Carnaval is voorbij, maar gooi die muts nog even niet in de kast. Zet ‘m op, en laat je portretteren door mij. De eerste die zich meldt krijgt het portret gratis mee. Als je het sowieso een leuk idee vindt, lees dan even op mijn website over het laten maken van een portret in opdracht. Je kunt per mail mijn tarievenlijstje opvragen, daarop -alleen deze maand- 25% korting.

Over zelfportretten gesproken. Die van Rembrandt bijvoorbeeld. Heb je een kwartiertje tijd? Kijk en luister dan naar Embrace (klik hier), een essay van schilder, schrijver, denker John Berger (helaas in januari jl. overleden). Niet iets om even snel tot je te nemen. Wel om van te genieten en over door te mijmeren.

Heb je geen tijd, nou ja een halve minuut dan, kijk naar dit filmpje over de zelfportretten van Vincent van Gogh.

En als je nu zo geïnspireerd bent dat je zelf aan de slag wilt, klik dan hier op een van de -tig Youtube instructiefilmpjes . probeer het. En bedenk:

“Echt succes komt pas wanneer we de kunst van het mislukken verstaan.” (S. Ban Breathnach, Amerikaans bestsellerschrijfster)

Groet,
Willy

PS.
“Er zijn mensen wie de mislukking naar het hoofd gestegen is.
(C. Buddingh, dichter)

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk

share
tweet
forward

2017, februari: Brutaal of bescheiden?

Brutaal of bescheiden?

  
30 x 30 cm, olieverf op doek

Weet je dat het helemaal niet zo simpel is als het lijkt om zo’n onbenullig ruw brutaal portretje te schilderen? Geloof het of niet, maar ik kijk daarvoor zeer geconcentreerd in de spiegel. Terwijl het eruit ziet alsof de verf achteloos op het doek is gekwakt. Wat in zekere zin óók waar is. Het is allebei: aandachtige focus en toch niet nadenken. Sprezzatura! Leuk om nu eens met knalkleuren te experimenteren. Heel anders dan dit:


30 x 30 cm, olieverf op doek
Ook intens geschilderd, maar meer voorzichtig, zoekend, bescheiden. Ik bedoel maar te zeggen: met verf kan je alle kanten op.

Wat doorgaans in de weg zit om een volgende stap te maken zijn m’n eigen gedachten en gewoonten. Gemakzucht ook. En gehecht zijn aan het resultaat, niet willen falen, dat soort dingen…

Maar kijk ook even naar een interessant Tedje (klik hier) over hoe we beter kunnen worden in de dingen waar we van houden. De meeste mensen werken hard maar worden niet aantoonbaar beter. Dat komt, aldus deze spreker, omdat we niet voldoende switchen van de doe-modus naar de leer-modus. Veel meer experimenteren in een veilige omgeving, dat advies haal ik er o.a. uit. Top, ga ik mee door!

Wat was het trouwens een fijne dag, zaterdag 28 januari jl. met de atelierverkoop in DOAS. Alle gratis spullen die ik op de gang had gezet (oude lijsten, schilderkistjes, stillevenvoorwerpen etc.) zijn meegenomen en de verkoop in mijn atelier liep als een trein! Voelde goed. Opruimen moet gewoon af en toe. Daardoor ontstaat ruimte in mijn atelier en in mijn hoofd. En dus ook ruimte om te experimenteren. Met dank aan alle bezoekers!

Groet,
Willy

Ps. Ik vind het leuk van je te horen naar welke stijl jouw voorkeur uitgaat bij deze twee portretjes. Mail me graag!

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward

2017, januari: Het mooiste moment.

Het mooiste moment.

 
Marokkaanse Medina, 40 x 80 cm, olieverf op linnen

Het afgelopen jaar ben ik weinig in mijn atelier geweest, door verschillende omstandigheden. Ik mis het. Hetgeen ik ook positief vind; te constateren dat ik er naar verlang om weer te schilderen. Mijn routine als ik ’s ochtends in m’n atelier kom: oude verfkleren aan en een kop koffie maken. Misschien is dat het mooiste moment 😉 De dag ligt nog voor me, onbegrensde mogelijkheden, ik moet niets en mag alles. De regels uit het dagelijkse leven gelden in mijn atelier alleen als ik dat wil. Waar vind je dat in de samenleving? Nou ja, zo’n man als Edison, die wist het:

‘Er zijn hier geen regels. We proberen iets voor elkaar te krijgen.’   

(Leuke quote om mee te beginnen in het nieuwe jaar op je werk.)

Hoe dan ook, kunstenaars zijn dus bevoorrecht. Ondanks de frustraties, die ook reëel gevoeld worden. Maar in vrijheid kunnen zoeken en maken, dat is goud! Kijk even dit Tedje (klik hier) van 7 minuten: waar experimenteren toe kan leiden.

Dit jaar ga ik serieus tijd inruimen om te schilderen. En om er weer in te komen heb ik dat lekkere straatje geschilderd waar ik doorheen liep in Marrakech. Omdat het licht zo fantastisch knalhard door het steegje en door de kieren van boven viel. Als je het schilderij in het echt wilt zien, kom dan zaterdag 28 januari naar mijn atelier. Ik doe mee aan de grote atelierverkoopdag (zie de agenda hiernaast). Je bent van harte welkom!

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk
share
tweet
forward