2015, november: To be, or not to be..

/0 Reacties/in /door

Ophelia, van John Everett Millais (1852)

Met onze jongste zoon (die daarvoor, om z’n moeder te plezieren, wel een avond vanuit Delft naar Rotterdam wilde komen) zag ik life stream op het bioscoopscherm een fantastische opvoering van Hamlet, rechtstreeks vanuit het National Theatre in London. Met in de hoofdrol die heerlijke getalenteerde veelzijdige Benedict Cumberbatch. En met de dramatische scene over Ophelia, die niet van Hamlet mag houden, krankzinnig wordt en zichzelf verdrinkt in een poel. Zie het schilderij van de Britse schilder Millais hierboven. Zó te kunnen schilderen!

In de week daarop keek ik rond op de expositie over William Turner in de Fundatie in Zwolle en daar hing ook dit werk:

Veel potloodgekras, geplakte stukken papier, waterige vlekken. Bij de eerste aanblik dacht ik: wat stelt dit voor, en wat doet dit hier bij die woest-romantische Turner met z’n meeslepende golven en vlammen? Het bleek van Marlene Dumas. Beter kijken dus. Want geniaal! Hoe romantisch wil je het hebben? En tegelijkertijd, hoe geestig! De titel luidt: ‘Ophelia, now don’t make the water dirty’.

Rechts bovenin zie je een heel klein stukje van Ophelia:

                                                          

Zó creatief te kunnen associëren, met humor en compassie!

Dit is wat kunst doet, lieve mensen. Het zet je op een ander been, het emotioneert, laat je nadenken, het verrast en verrijkt.

Kunst kan je elitair noemen. Qua behoefte komt het een eind na voedsel, veiligheid, etc. Dat geldt overigens ook voor tv kijken, sporten en lezen, om maar wat te noemen. Het kost allemaal tijd en soms enige inspanning. Die tijd moet je wel (willen) hebben en die inspanning (willen) leveren. Maar dúúr hoeft het genieten van kunst niet te zijn. Voor de prijs van een bioscoopkaartje, en met een NS-kortingskaart en een museumjaarkaart op zak, kan je je wereld vergroten, en geschiedenis, literatuur, theater en schilderkunst combineren tot wondermooie ervaringen.

Groet,
Willy

2015, oktober: Wat & hoe?

/0 Reacties/in /door

 

sprong in het diepe, olieverf op board, 31 x 61 cm
Begin 20e eeuw was Parijs voor schilders the place to be. Uit alle delen van Europa kwamen ze: de jonge flamboyante erudiete Italiaan Modigliani, de extreem vieze stinkende introverte Wit-Rus Soutine, de getalenteerde eigenzinnige megalomane Spanjaard Picasso, de misvormde scherpzinnige geestkrachtige Fransman Toulouse Lautrec, de dromerige poëtische Chagall, onze eigen tragische Vincent. Om er maar eens een paar te noemen. Het moet fascinerend geweest zijn daar en toen, in Montmarte en Montparnasse. Heel erg leuk om over deze grote schilders en hun werk fimpjes te bekijken (klik op de namen) en/of over hen te lezen

De behoefte om vakbroeders/zusters op te zoeken  is van alle tijden: enthousiasme en inspiratie delen, leren van elkaar, jezelf aanscherpen. Ik denk aan Parijs omdat ik zelf op zoek ben naar wat en hoe ik nu eigenlijk wil schilderen. En daarbij behoefte heb aan reflectie. Aan verrassende vragen, frisse tegenspraak, een andere kijk. Dat was wat die schilders daar in Parijs elkaar boden, stel ik me zo voor, vanuit al die culturele verschillen en vanuit zielsverwantschap tegelijk. Of is dat een romantisch idee, en was het vooral armoede, smerigheid en ziekte in de tochtige huizen, hoogoplopende ruzies in de cafés, jaloezie en eenzaamheid?

Anno 2015 ga ik in plaats van naar Parijs naar een workshop van Ralph de Lange om een stap voorwaarts te zetten in het vinden van mijn zogeheten schilderindentiteit. Leerzaam en leuk.

En verder is in de Nederlandse musea alom inspiratie te vinden: William Turner in Zwolle en Enschede, Van Gogh & Munch in Amsterdam, Keith Haring in de Kunsthal in Rotterdam. Enzovoort. Dat wordt een fijne herfst! Daarbij de wijze woorden van dichter en kunstcriticus Baudelaire (Parijs,1821-1867) niet in de wind slaan:

Inspiration comes of working every day.

Goed dan.

Groet,
Willy

2015, september: Work in progress

/0 Reacties/in /door

mijn atelier in De Oude Ambachtsschool in Zwolle

Toen ik nog op de Academie zat gingen we regelmatig bij een docent op werkbezoek in zijn of haar atelier. Rondkijken, sfeer proeven, onderhanden werk zien, van gedachten wisselen met elkaar in een intiemere setting dan een leslokaal. Ik genoot daar altijd erg van: een kijkje in de keuken.

In de buitenwereld -in een expositiezaal, galerie, of museum- zie je altijd het eindresultaat. Mooi of niet mooi, daar kan je van alles van vinden. En daar vindt men ook van alles van. Dat kan al behoorlijk kwetsbaar voelen voor de maker.
Maar het atelier is de binnenwereld. Daar gebeurt het. Daar voel je je als kunstenaar eigenlijk een beetje naakt, als je daar bezoekers toelaat. Want her en der staan prille opzetjes en probeersels, schilderijen in wording die het nooit ‘naar buiten’ zullen halen. Schetsen en studies waarvan je zelf nog niet weet of het überhaupt ergens toe leidt.

Toch zijn bezoekers daar vaak in geïnteresseerd: in ’the work in progress’. Is dat omdat we allemaal graag in de keuken van een ander kijken? Of geboeid raken door het maakproces? Of misschien omdat we eigenlijk juist datgene wat niet af is, niet perfect is, mooi vinden? Fijner uiteindelijk, dan het fraaie eindexemplaar, ingelijst en wel, aan de muur van de galerie?

opzetje van schilderij van een liggend naakt

vrouw (op oud mdf-plaatje als ondergrond)

Of is dat onzin en houdt iedereen echt gewoon van een mooi af kunstwerk. En vind ik het zelf lastig, om iets compleet af te maken… Nou, dat laatste is in ieder geval waar!

Hoe dan ook, ik ga mijn atelier een beetje opruimen, niet teveel want dan is er dus niks aan voor jullie 😉 en dan hoop ik dat het een gezellige open dag wordt, 12 september.
Iedereen is van harte welkom om rond te kijken (niet alleen bij mij, bijna alle atelierhouders doen mee), vragen te stellen, een kop koffie te drinken, of zomaar even binnen te lopen.

Trap op, eerste verdieping, atelier 2-N. Graag tot dan!

Groet,
Willy

2015, augustus: Woeste zomertips!

/0 Reacties/in /door

opening Zomerexpo Gemeentemuseum Den Haag
Dat vroeg ik me af, toen ik de Zomerexpo bekeek: hoeveel kunstenaars zijn er eigenlijk, alleen al in Nederland? 10.000? 100.000? 500.000? Ik heb werkelijk geen idee (we zouden het eerst eens moeten worden over de definitie, wanneer ben je een kunstenaar) maar in ieder geval spat de creativiteit van deze expositie af. Dat kan ook niet anders met zo’n thema: woest! Zeer de moeite waard om te gaan kijken. En wat is het leuk om door de selectie te komen (zie filmpje hoe dat werkt) en dan helemaal fantastisch om tijdens de opening te zien dat mijn schilderij al verkocht is!

Over verkopen gesproken: kunst gaat helemaal niet over geld. Althans, zou daar niet over moeten gaan. Morgen is het precies 125 jaar geleden dat Vincent van Gogh overleed, berooid en niet erkend. En kijk nu naar de krankzinnig lange rijen voor het Van Gogh museum, en weet dat een schilderij van hem verkocht is voor 82,5 miljoen dollar.. Wat is de werkelijke waarde van kunst? Het kunstproject van Liliane Top ‘Waarde Theo, beste broer’ draait om die vraag, op een ludieke manier: 125 afdrukken van oren van levende Nederlandse kunstenaars zijn te zien op het Museumplein in Amsterdam tot en met overmorgen.

Ben je toch in Amsterdam, trek dan een paar uur uit voor hetStedelijk Museum. En bezoek dan niet alleen Matisse, maar zeker ook ZERO. Dit in het kader van de vraag: waar gaat kunst eigenlijk over, wat is kunst?

En dan tot slot nog naar de Fundatie in Zwolle: Jan Cremer. Eerlijk gezegd: niet echt aan mij besteed. Maar wat een fijne film wordt daar vertoond, en daarna ging ik toch weer terug naar de zalen om met iets andere ogen te kijken naar al dat woeste werk.

Als je nou helemaal geen trek hebt in welke tentoonstelling dan ook, heb ik nog een laatste ’tip’ voor de maand augustus: ga naar de heide! Die is overal in Nederland te vinden en begint nu al te bloeien, nog even en het is weer een woeste paarse zee van bloemen, hommels en vlinders. Daartussen te fietsen, wandelen, hardlopen, hond en/of kind uitlaten, hoe woest is dat?

Of lekker schilderen..

Groet,
Willy

ps.

Pintar Rapido komt er weer aan, op 5 en 6 september plein air schilderen in Amsterdam. Ook leuk!

pss.

Woon je in Zwolle e.o. en wil je graag een creatieve cursus of workshop gaan volgen? Bijvoorbeeld edelsmeden, of boetseren, of dansen, schilderen, tekenen, beeldhouwen? Kom graag op zaterdag 22 augustus van 13.00 tot 17.00 uur kijken naar demonstraties en informatie inwinnen bij de docenten in de Oude Ambachtsschool aan de Mimosastraat in Zwolle. Van harte welkom! Ik ben die middag in mijn atelier op de eerste verdieping (atelier 2-N) en vind het leuk je daar te ontmoeten en te vertellen over de workshops die ik organiseer.