2023 nr 111 (mei)

/0 Reacties/in /door

De kunst van ouder worden.

100 x 80 cm, olieverf op linnen

 

‘Yesterday is history
Tomorrow is a mystery
Today is a gift
That is why it is called the present.’

Grand Master Oogway zegt dit in de film Kung Fu Panda uit 2008.

Heerlijk, dit soort rijmelarij; simpel en overzichtelijk, en heel erg waar. Pluk de dag. Leef in het nu. Ouder worden is een voorrecht.

Ouder worden betekent lichamelijke en cognitieve achteruitgang; getting old is not for sissies. Je wordt langzamer en je geheugen wordt slechter. De spieren stram, het vel slap, de zintuigen zwak. Maar ik las – klik hier voor de bron- dat veroudering ook positieve veranderingen met zich mee kan brengen. Bij ouderen verbetert doorgaans de stemming èn ouderen kunnen beter omgaan met negatieve ervaringen. Bij alle verdroging en verbrozing geeft dat de burger moed. En het verklaart misschien mede hoe een 80-plusser (geholpen weliswaar, door injectables en een gek als opponent) opnieuw president zou kunnen worden.

Dus.
Sneakers aan, niet miepen over het onvermijdelijke en ieder cadeau in dank aanvaarden.

‘Het is geen kunst oud te worden,
het is een kunst ermee te leven.’

Johann Wolfgang von Goethe. 
***

Grote hoeden zijn -kennelijk- van alle tijden. In het Rijksmuseum zie ik ze liever op doek dan in het echt. Deze mevrouw belemmerde mij telkens pontificaal het zicht. Zij leek zich niet bewust van de aanwezigheid van andere bezoekers, best knap, want we waren met velen.

        
Was dit museumbezoek het moeizaam bemachtigde ticket waard? Zeker. Maar tegelijk: je kunt veel dichter bij Johannes Vermeer komen, bijvoorbeeld met Stephen Fry, die ook nog wat lichtvoetigheid en milde humor toevoegt: klik hier

Groet,
Willy

PS
Op zoek naar een bepaalde foto in mijn mobiel, zag ik tot mijn schrik en verbazing dat er -ik verzin dit niet- 18.734 foto’s in mijn album staan. Wil iemand mij, in ruil voor eeuwige dankbaarheid, vertellen hoe ik foto’s van mijn IPhone verwijder zonder ze uit de iCloud te verwijderen?

2023 nr 110 (april)

/0 Reacties/in /door

Stilte en geduld.

Work in progress.

GALERIE DNA DEVENTER
Ben aan het werk voor een expositie in deze galerie voor augustus a.s. Leuk! Onderwerp: Exploring stillness. Daar ga ik de komende maanden meer over vertellen. Voor nu: zie hiernaast in de agenda.

KEES VAN DONGEN
Een mudvolle parkeerplaats bij Museum Singer in Laren: geen plek te vinden voor mij, noch voor die andere pakweg vijftien bestuurders die daar rondjes rijden, spiedend naar een gleuf om hun blik tussen te drukken. Uiteindelijk parkeer ik ver buiten het dorp, wat een mooie wandeling naar het museum oplevert. En Kees maakt sowieso alles goed.

Zijn meeste doeken ken ik van de ‘grote ogen’ tentoonstelling in 2010 in Museum Boymans van Beuningen. Goed werk wil je graag meer dan eens bekijken. Gedurfd, kleurrijk, aansprekend. Dat past bij hoe hij zichzelf op de (kunst)kaart gezet heeft.
Te zien tot 7 mei a.s.
Neem de bus.

GUIDO VAN DE WERVE
‘Nummer 18’ is de titel van zijn film, waarin hij laat zien wat de impact is van het ernstige fietsongeluk dat hem overkwam in Berlijn. Ik kende van Guido van de Werve nummer 8, de video waarop hij voor een ijsbreker uit loopt; weet nog hoe knap gemaakt en hoe vreemd ontroerend ik dat vond. Die witte stilte, de kwetsbaarheid, dat absurde beeld. Nummer 18 heeft die absurditeit ook in zich. Maar dan anders. Deze film vraagt wel iets van de kijker. Geduld. Inlevingsvermogen. En de bereidheid met Van de Werve in zijn kronkels mee te gaan. Wat het oplevert: verwondering, ontroering, respect.

Als je nummer 18 gaat zien, is dit Kunststof radio-interview een aanrader om eerst te beluisteren (klik hier).

Groet,
Willy

PS.
Ik overweeg mijn atelier deze zomer een periode onder te verhuren. Mocht je geïnteresseerd zijn, stuur me graag een mailtje.

2023 nr 109 (maart)

/0 Reacties/in /door

Doelbewust oefenen.

Wekelijks modelschilderen. ‘De benen’, olieverf op papier, 60 x 50 cm.

Het model heeft er tevoren over nagedacht en neemt kordaat een pose aan. Ik zie haar soms tussen de standen door een notitieboekje raadplegen. Huiswerk gemaakt dus, dat roert me. Ook zij neemt haar werk serieus. We hebben afgesproken dat niemand zeurt over poses en details, want als je met meerdere schilders om een model gegroepeerd staat, is het zelden op elke plek subliem. Dus bij de ene pose heb je mazzel met mooie verkortingen en goede belichting, een andere keer is het minder en dan doe je het er maar mee. Neem je de benen.

Vijf standen in 2 ½ uur met tussendoor een korte pauze. Uitputtend. Inspirerend. Superfijn. Het snelle schilderen helpt mij los te komen van het denken. Er is geen tijd voor een doordacht plan van aanpak. Ik begin en zie hoever ik kom. Dat leidt natuurlijk niet altijd tot succes. Integendeel. Soms blijft er van een middag schilderen slechts één olieverfschets over die de moeite waard lijkt, soms helemaal niente. Nou èn?

Ik ben ervan overtuigd dat, als je iets (wat ook maar) goed in de vingers wilt krijgen, je vlieguren moet maken. En blijven maken. En ik hoop dat zich dat uiteindelijk uitbetaalt in prettige moeiteloosheid. Ingesleten vertrouwde handelingen geven ruimte aan focus op moeilijkere spannende onderdelen. Waardoor die uiteindelijk ook te behappen worden.

Overigens is de zgn. 10.000-uur regel al lang weer betwist. De stelling dat je een ‘professional’ bent na 10.000 uur oefenen, is te simpel. Intelligentie, talent, de leeftijd waarop je begint en het vermogen je korte termijn geheugen te gebruiken, zijn medebepalend voor hoe ‘goed’ je wordt.

Wat je moet doen om substantieel beter in iets te worden, volgens de Zweedse professor Anders Ericsson, is doelbewust oefenen. Streng en vooral: buiten je comfortzone. Dat betekent concreet: een duidelijk doel formuleren, directe positieve en opbouwende feedback van een coach krijgen (en gelijk je handeling daarop aanpassen), getest worden op de feedback (begrijp je werkelijk waarom iets anders beter werkt?) en pas beloond worden wanneer het gelukt is.

Alsjeblieft!
Succes, mensen.
En vergeet het plezier niet.

Groet,
Willy

PS.1.
Zou deze aanpak ook werken bij modelschilderen?
Er is veel informatie te vinden over hoe je je kunt verbeteren, in het algemeen. Kijk bijvoorbeeld dit YouTube filmpje: klik hier

PS.2
Het Kunsthuis KEK in Epe en het Cultuurplein Noord Veluwe gaan een nauwere samenwerking aan. Dit wordt feestelijk gevierd met de expositie ‘Samen & Verbinden’. Hiernaast in de agenda  en hieronder vind je meer informatie.

2023 nr 108 (februari)

/0 Reacties/in /door

Dansen en vechten tegelijkertijd.

Wekelijks modelschilderen. Pose 30 minuten. Fijn, voor schilder en model 😉

Zaterdag jl. was ik bij de opening van ‘Brave New World’, de nieuwe tentoonstelling in Museum De Fundatie in Zwolle. Werk van 16 jonge topkunstenaars uit alle delen van de wereld. Ik kende slechts het werk van één, Raquel van Haver, van die andere 15 had ik nog nooit gehoord. Wat niets zegt. Het praatje vooraf van gastconservator en kunstcriticus Hans den Hartog Jager verhelderde niet veel. Niet erg. Zoals altijd: je kunt beter gewoon maar kijken. Blanco erin stappen. Open staan voor wat zich aandient. Proberen even weg te blijven van ‘mooi’ en ‘lelijk’; die begrippen dekken zelden de lading. En open blìjven staan, ook als wat je waarneemt niet direct vertrouwd of herkenbaar is.

Dat is best lastig. Er roeptoetert zoveel in het hoofd. Hou je mond eens, zeg ik tegen die toeteraar in mij, die er -zo niet direct dan toch vrij snel- ‘iets’ van vindt.


Antonia Obá
Sommige schilderijen blijven plakken op het netvlies. Voor mij was dat onder andere het werk van de 39-jarige Antonia Obá (Brazilië). Zijn werk gaat over macht, slavernij, geschiedenis, religie, politiek. Hij zegt over schilderen: ‘It’s a dance and a fight without touching’. Dat klinkt goed. Terwijl ik dit opschrijf, denk ik: wat bedoelt hij daar eigenlijk mee? Even googelen.

Ik kom uit bij het woord Capoeira. Dat is zoiets als ‘Brazilian dance fighting’. Een ‘holistic mind-body-soul practise’, die stamt uit de slaventijd. De kunst is de ander met tactische bewegingen te verleiden tot een kwetsbare positie, uit balans te brengen, zonder fysiek contact te gebruiken.

Een vecht-dans met muziek, zonder aanraking. Verleidingskunst. Wat een prachtige metafoor voor schilderen.

Ik ga opnieuw kijken in De Fundatie wanneer het minder druk is. Te zien t/m 11 juni 2023.

Nog een tip, één waar je vrolijk van wordt.
Een collegaschilder die weet dat ik dol ben op de schilderijen van Alice Neel stuurde me deze YouTube link, die ik op mijn beurt graag met jou deel. Klik hier voor 20 minuten kijkplezier en inspiratie.

Groet,
Willy

2023 nr 107 (januari)

/0 Reacties/in /door

Een nieuw jaar betreden.

Zo! 2022 zit erop, kerstballen en slingers weer in de doos, herinneringen gesaved, voornemens geuit, over tot de orde van de dag. Ik heb er wel zin in; een nieuw jaar als een nog onbetreden pad, geen idee wat je tegen gaat komen. Hier in het bos kan dat van alles zijn: een edelhert, een vos, een wolf… of minder spectaculair een everzwijn, eekhoorn of egel. Het is er allemaal, je hoeft alleen maar op pad te gaan en je zintuigen open te stellen voor wat zich aan je toont. Opmerkzaam zijn.

Hetzelfde in de kunst. Er is oneindig veel te ontdekken. En het hoeft niet altijd groots en meeslepend. Graag breek ik op de drempel van het nieuwe jaar een lans voor alle makers van ambacht, kunst en cultuur die in stille toewijding werken aan hun projecten. Van het overgrote deel van die makers in ateliers, studio’s, schuurtjes en zolderkamers heb je nog nooit gehoord. Hun werk hangt niet in de bekende musea. Ze verdienen net of net niet genoeg om hun vaste lasten te betalen, hebben er vaak noodgedwongen nog een baantje bij en dat boeit ze niet, omdat ze doen wat ze het liefst doen: creëren.

Ik bezoek regelmatig collega’s in ateliers, op kunstmarkten en -winkels, ga naar voorstellingen en galeries en daar vind ik soms pareltjes van liefdevolle aandacht en ongekende creativiteit. Een print van een boomblad met nerven zo teer als spinrag. Een paar dichtregels die me recht in mijn hart raken. Een minischilderijtje van een vrouw die me aankijkt of ze me kent.

Laten we onze aandacht dit jaar in de kunst richten op het kleine en nabije. Zoek naar dat wat voor jou van waarde is. Verwonder je, laat je ontroeren, vind de humor (die ligt nog altijd op straat) en geniet. Ik wens je gezondheid en geluk in 2023.

Groet,
Willy

PS
Je bent van harte uitgenodigd onze open dag te bezoeken in De Oude Ambachtsschool in Zwolle op 29 januari a.s. Zie de agenda hiernaast.

2022 nr 106 (december)

/0 Reacties/in /door

De Dame, de Tafel en de Schatjes.

‘La signora’, 18×13 cm, olieverf op board, met lijstje. Verkocht.  

In het barokke plaatsje Noto op Sicilië gaat de kerk uit. Het is zondag, april, frisjes nog. Goed geklede mensen, allen vervuld van la parola di Dio, drommen naar buiten, praten nog wat na op de trappen, schudden handen. La signora maakt zich los uit de menigte en stapt snel naar huis om de laatste voorbereidingen te treffen in de cucina voor de uitgebreide familiemaaltijd. La dolce vita. Je zou zo aan willen schuiven.

Een paar likjes verf, dat is voldoende voor la bella signora; geen nadere detaillering of gladde afwerking met een fijn penseeltje, haar charme spreekt voor zich.

Jarenlang heb ik van haar genoten, in dat lijstje op de vensterbank, maar mensen, ik kan toch niet alles zelf houden! Dit kleine schilderijtje van la signora hing afgelopen weekend in het Kunstwarenhuis. En nu heeft het al een nieuw thuis, fijn!

Ben jij nog op zoek naar een origineel Sint- of kerstcadeautje neem dan een kijkje in het Kunstwarenhuis (dat kan tot kerstavond, zie de agenda hiernaast).
Of geef eens een workshop cadeau.
Deze club ondernemers trakteerde zichzelf op een schildersessie in mijn atelier: De Blonde Tafel in actie met rijpe tomaten. Eitje, denk je.
Niets is wat het lijkt.


Goed werk, tafelaars!

Groet,
Willy

PS.

*      Dat was een leuk (expositie)feestje bij Dushi! Klik hier voor een stukje film van de opening met Shirma Rouse. Er zijn nog ansichtkaarten te koop voor dit goede doel (een setje van 5 voor € 10,00 o.a. in het KUNSTWARENHUIS).

*       Als je geïnteresseerd bent in mijn ervaringen tijdens het schilderen van de in totaal 48 portretjes in 6 verschillende Dushi-huizen, kijk dan op mijn website (klik hier). Vanwege de privacy van de kinderen en hun familie weid ik niet uit, maar ik heb een aantal van hun opmerkingen en gedragingen genoteerd (anoniem). Ontroerend soms. Het was fijn de portretjes een tijdje bij me te hebben in mijn atelier. En nog fijner nu, dat ze naar de kinderen gaan. Nogmaals veel dank aan de mensen die hieraan hebben bijgedragen!

2022 nr 105 (november)

/0 Reacties/in /door

Waar te beginnen.

Eerste opzet, oliepastel en olieverf op doek, detail 

‘De beginzin moet de lezer direct beetpakken’. Oké. Eva Hoeke (Volkskrantjournalist en columnist) zegt het, dan is dat zo. Twintig workshopdeelnemers luisteren gretig. We leren: een column is een kerstboom. Een goede openingszin; dat is het kruis waar de boom stevig op staat. Daarna tuig je die den op met ballen en slingers naar jóuw kleur en smaak. Bovenop komt de piek. De uitsmijter dus, je laatste zin met het inzicht, de twist, de clou van je verhaal. Klinkt simpel. Maar dóe het maar, roept Eva een paar keer vrolijk wanhopig. En rent met ons door de uitdagingen en valkuilen van een goede column. Wèl ritme, overdrijving, timing en associaties. Geen clichés, gezwalk, geschmier. Kleur je rozen niet te rood. En maak er geen dagboek van (exit Bridget Jones). En gebruik alsjeblíeft geen verkleinwoordjes.

Veel van wat Eva zegt is rechtstreeks van toepassing op schilderen. Kill your darlings, show don’t tell, alleen maar mooi is saai, alles is al gedaan maar niet door jou, weet wat je zeggen wilt en vooral: laat je leiden door jouw persoonlijke invallen, observaties, gewaarwordingen.

Dat laatste lijkt me de kern bij creëren. Eigenheid. Mijn gedachten, mijn inzichten, mijn gevoel. En daar vervolgens niet te snel genoegen mee nemen. Ik moet mezelf bevragen. Wat word ik gewaar, wat gebeurt hier, welke associaties heb ik? Het voor de hand liggende rücksichtslos skippen en dóórvragen. Aan de slag met het hoogstpersoonlijke. Dat ik vervolgens universeel moet maken, om gelezen, gezien, gehoord te worden. Soms werpt dat proces een dijk van een drempel op om te starten met nieuw werk. En soms schud ik het allemaal van me af en begin ik gewoon.

Iedereen heeft eigenheid. Maar niet iedereen wil of kan daar iets van naar buiten brengen. In de kracht van eigenheid schuilt het spook van onzekerheid.

Groet,
Willy

PS.

*    Mooi filmpje kreeg ik toegestuurd, sluit hier naadloos bij aan (Brené Brown over belonging to yourself) klik hier

*     In de agenda hiernaast vermeld ik twee evenementen waar je mijn werk dit jaar nog tentoongesteld kunt zien (Nijmegen) en kopen (Epe). Je bent van harte welkom op beide locaties. Als je vragen hebt of meer informatie wilt, neem graag contact met me op.

*      De najaarslessen zijn begonnen in mijn atelier. Een aantal mensen moest ik teleurstellen, vol is vol, ik houd de groep klein. Heb je interesse om volgend jaar een workshop of lessen te volgen, laat het me tijdig weten.

*      Tip voor een decembercadeautje: mijn boek ‘De schilder schrijft‘, te bestellen via bol.com voor
€ 23,95. Ook te koop o.a. in het KUNSTWARENHUIS (zie hiernaast).

2022 nr 104 (oktober)

/0 Reacties/in /door

Moed hebben.

Deze steen met tekst kwam ik afgelopen week bij toeval tegen tijdens een wandeling over ‘t Landgoed Baars (bij Steenwijk in Overijssel). Een strofe uit het gedicht van Marianne Williamson. Dat gedicht staat in zijn geheel op blz. 96 in mijn boek ‘De schilder schrijft’ (koop en lees dat boek vooral 😉 en/of geef het cadeau aan iemand die schildert of geïnteresseerd is in kunst en cultuur, leuk voor de decembermaand; dit alles geheel terzijde).

De tekst van het gedicht van Williamson vind ik uitdagend en raak. Dare to shine! Durf naar buiten te treden, durf te laten zien wie je bent, wat je kwaliteiten en je verlangens zijn. Dat is wat ik alle kinderen, alle jonge mensen in de wereld, vanuit mijn hart toewens en in het bijzonder de 48 kinderen die ik geportretteerd heb vorig jaar zomer. Je kunt hierover mijn brief teruglezen van mei 2021 (klik hier).


preview, 8 van de 48 portretjes, olieverf op doek, 30 x 24 cm per stuk.

En nu is het zover! We gaan de portretjes exposeren in een gerenoveerd monumentaal kloosterpand in Nijmegen, Sancta Maria, op donderdag 10 november van 16.00 tot 19.30 uur. Er is muziek, een borrel, een rondleiding en een toelichting op de expositie (o.a. door mij). Je bent van harte welkom daar bij te zijn (laat het me graag voor 1 november even weten als je komt). Iedereen die een financiële bijdrage wil leveren -die gegarandeerd 100% aan de kinderen ten goede komt- kan hier klikken (even doorscrollen op de pagina actueel naar Project Dushi) voor meer informatie over deze sponsoractie. Weet dat elk bedrag zeer goed besteed zal worden.

Groet,
Willy

PS 
Nog 1 plek vrij in mijn schilderklasje dit najaar. We beginnen 25 oktober a.s. Klik hier voor alle informatie.

2022 nr 103 (september)

/0 Reacties/in /door

Stop finishing our future.

Toen ik een paar jaar geleden in de krant las over de plannen tot heropening van Circuit Zandvoort, had ik het vertrouwen dat dit idee snel van tafel zou zijn. Een overheid die haar burgers oproept te verduurzamen en te consuminderen en die serieus werk maakt van een beter milieu en klimaat, zal met deze plannen nooit akkoord gaan. Dacht ik. Het liep anders.

Zandvoort is een druppel op de gloeiende plaat van opwarming van de aarde. Er zijn zeker grotere veroorzakers van milieu- en klimaatschade. En er genieten zoveel mensen van autoraces. En Max Verstappen is een held. Het zal allemaal waar zijn. Maar in mijn ogen was er geen enkele noodzaak voor heropening van het circuit. De overheid heeft deze extra vervuiling gelegitimeerd door de vereiste vergunningen te verlenen. Ik denk te snappen welke belangen hier speelden. Ik voel dan ook geen onbegrip maar voornamelijk boosheid, over de zwakte van de overheid waardoor geen duidelijke keuze vóór een beter milieu werd gemaakt. En over de onwil van sommige mensen (veelal mensen met macht, geld en aanzien) zichzelf beperkingen op te leggen in het belang van de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen.

Die boosheid heb ik tot uitdrukking gebracht in een filmpje met de titel ‘Finish’. Dat tot stand kwam met hulp van Piet van Steen, die camera, geluid en montage voor zijn rekening nam. Wil je het filmpje zien? Klik hier (37 sec).

Ik zond het in voor de KlimaatExpo (te zien vanaf 17 september). Het is niet gekozen. Zonder opgaaf van redenen, zo werkt het. Maar Piet en ik zijn wel supernieuwsgierig naar wat je van dit filmpje vindt, dus mail me graag met je reactie.

Dat het niet gekozen is, daar kunnen we wel mee leven. You can’t have them all. De voldoening zit in het proces: nadenken over hoe je zo’n groot en serieus onderwerp (klimaat) in beeld kunt brengen, in gesprek gaan met mensen die meedenken en met behulpzame ideeën komen, de praktische uitvoering, de toewijding en deskundige professionaliteit van Piet (klik hier voor zijn website).

En om één type commentaar alvast voor te zijn: ben ik zelf heilig als het gaat om klimaat? Nee, helaas niet. Ik rijd auto, ik vlieg nog steeds af en toe, ik draag dus met mijn gedrag ook bij aan vervuiling. Mag ik daarom geen mening ventileren over Zandvoort c.a.? Zeker wel!

Een simpele boodschap roept soms nogal wat agressie op, zag ik in een fragment uit ‘Zomergasten’ met Lieke Marsman, misschien heb je het gezien, anders kan je hier klikken, Tenenkrommend, deze bejegening van ‘Just Stop Oil’ activiste Miranda Whelehan.

Tot zover de verontrustende wereldproblematiek, waar niemand vrolijk van wordt.

Daarom tot slot een blij-stemmend positief woord over mijn boek ‘De schilder schrijft’. Het wordt gelezen! En het wordt gewaardeerd, gelet op de mooie en lieve reacties die ik nog steeds ontvang, van bekenden en onbekenden. Dank daarvoor. Mocht je (nog) een exemplaar willen kopen (leuk cadeautje voor een schilder in je familie- of vriendenkring) of meer willen weten over dit boek: klik hier.


olieverf op papier

Groet,
Willy

PS 1
Kijk even in de nogal volle agenda hiernaast. Wie weet tref ik je in september in het KEKhuis, Kulturhus, Palet en/of DOAS?

PS 2 
Wie doet mee met mijn ‘schilderklasje’ dit najaar? Erg leuk en leerzaam, al zeg ik het zelf 😉 Nog twee plekken vrij, dus niet te lang dubben. Klik hier voor meer informatie.

 Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

De Schilder Schrijft backcover© Willy van der Beek

2022 nr 102 (augustus)

/0 Reacties/in /door

Het eerste exemplaar

De lancering van mijn boek ‘De schilder schrijft’ was kleur- en bloemrijk, vrolijk en feestelijk. Een zwoele zomeravond (wat een mazzel!) met leuke geïnteresseerde mensen, fijne muziek, een hapje en een drankje, lekker buiten in het groen van de Veluwse bossen; ik heb genoten van het begin tot het eind!

En nu de verdere verkoop! Tot nu toe loopt het boven verwachting. De eerste lezersreacties en recensies dwarrelen binnen, leuk! (klik hier als je er een paar wilt lezen) Super als mensen de moeite nemen om te reageren. Doe dat lieve mensen, als je mijn boek met plezier hebt gelezen; plaats een review op bol.com, schrijf me een mailtje, zeg me wat je er van vindt, deel op social media. Het móet niet, je bent me niets verplicht; ik nodig je uit te delen, zoals ik deel met jou.

En nu ben ik toe aan schilderen! Lekker mijn atelier in. De hele goegemeente is met vakantie, stilte en rust in en om mij. De kwast verlangt naar verf, het doek wil aangeraakt, de schilder stelt zich open voor wat zich aandient…;-)

Tot slot: ik overweeg in het najaar weer een serietje lessen te geven voor beginnende en enigszins ervaren schilders die zin hebben aan de hand van wat theorie daadwerkelijk in mijn atelier aan de slag te gaan. Laat het me graag weten als je geïnteresseerd bent. De groepsgrootte is maximaal 5 personen. Data worden vastgesteld in overleg.

Groet,
Willy

PS.

Wil je een radio-interview beluisteren over ‘De schilder schrijft’ dat ik had op 12 juli jl. met Harrie Mulder van Radio 794? Klik hier (13 minuten).

PS.2

Er is weer van alles te doen en te zien de komende maanden, kijk even in de agenda hiernaast. Wie weet treffen we elkaar in Zwolle bij Palet of in DOAS. Ik ben daar in ieder geval op 10 en op 25 september.