Je reislust voor de voeten lopen.

M.d.B. olieverf op linnen, 40 x 60 cm

Lastig, om onderhoudend te verhalen over schilderen, wanneer de wereld op z’n kop staat door de ingrijpende gevolgen van het rondwarende virus. Het leven wordt klein, althans dat is de bedoeling: NIET erop uit. In plaats van zoeken naar wat er allemaal nog nèt wel kan en mag, is het overduidelijk beter je nu even te voegen, en niet de letter maar de intentie van al die maatregelen als leidraad te nemen.

Ik was fijn op dreef met het schrijven van een snedig stukje hierover, maar bij herlezing dacht ik: nee, doe maar niet. Het is meer van hetzelfde, we weten alles al over Willem, Frans, Donald…en hoe grappig is domheid en respectloos gedrag eigenlijk?

In plaats daarvan een fragment uit het gedicht ‘Spartaans’ van Leonard Nolens:

Sluit de ramen.
Vergrendel de voordeur.
Verbrand de krant.

En blijf. Blijf hier. En loop in huis
je vluchtgedrag, je reislust voor de voeten.
Dat gindse gedoe ruïneert je spartaanse verveling. 

Dit knipseltje bewaar ik al jaren, ik denk omdat ik graag wegga;-) Zo prachtig gezegd.

Het portret boven aan deze brief heb ik geschilderd van de ‘winnaar’ van mijn verjaardagsactie uit mijn vorige brief. Ze was de eerste die reageerde, met een persoonlijk verhaal en mooie leestips. Marlous is zelfstandig reisadviseur en heeft het zwaar te verduren in deze corona-tijd, waarin we allemaal onze reislust voor de voeten moeten lopen.

Ik wil ook graag alle anderen bedanken die reageerden, met tips, podcasts en filmpjes etc. Heel fijn, die respons. Eén reactie licht ik er nu uit; ik ben onder de indruk van haar en van haar werk: Gaby Bovelander. De tip kwam van haar biograaf, waarvoor nogmaals dank. Ik hoop dat jullie net als ik genieten van dit stukje documentaire. Klik hier. ‘Tekenen is de basis van alles’, zegt Gaby. Eens! Als je meer informatie over haar wilt klik hier

Tot slot attendeer ik je graag op een podcast waarin de illustrator Guida Joseph wordt geïnterviewd door Gijs Groenteman (klik hier of zoek ‘m op in je podcastapp). Als je dit beluisterd hebt, dan wil je haar boek (of graphic memoir, moet ik zeggen) lezen en bekijken. De rode draad, heet het, en het is indrukwekkend en ontroerend.

Lieve mensen, wat is er oneindig veel waar je je door kunt laten verrijken. Ik kom er voorlopig niet aan toe, aan die spartaanse verveling…
Groet,
Willy

Two of a kind.

In mijn vorig brief beschreef ik de uitdaging om een lunch in de open lucht met 26 gasten real time in verf vast te leggen. Spannend en geweldig om te doen. Uiteindelijk heb ik twee schilderijen gemaakt.

Eén redelijk realistisch, met herkenbare personen in de werkelijke omgeving.

olieverf op doek, 100 x 80 cm

En éen als impressie (of expressie?) van het samenzijn, abstracter.

olieverf op doek, 100 x 80 cm

Ik ben heel benieuwd welk schilderij jouw voorkeur heeft. En waarom. Wat je er überhaupt van vindt. Mail me dat graag.

En wat superleuk is: ze zijn allebéi gekocht!
En ook: het volgende etentje dient zich al aan, weliswaar met een kleiner gezelschap, maar evengoed weer een fijne klus.

Groet,
Willy

PS.1
De leden van de Zwolse kunstenaarsvereniging “Palet” exposeren in de Grote Kerk in Zwolle (Het Academiehuis) van 2 tot en met 19 september. Deze Zomertentoonstelling is ruim van opzet (de coronaregels worden uiteraard in acht genomen). Heel fijn om weer werk te kunnen laten zien. Je bent van harte welkom. Als je me daar wilt treffen: ik ben er in ieder geval a.s. donderdag van 16.00 tot 17.00 uur en op woensdagmiddag 9 september van 14.00 tot 17.00 uur. Zie ook hiernaast in de agenda. 

PS.2
Voor wie de laatste jaren ook verslingerd is geraakt aan het beluisteren van podcasts – ideaal tijdens die dagelijkse 10.000 stappen 😉  heb ik een tip: een interview van Siegfried Woldhek door Gijs Groenteman (klik hier, of zoek in je podcast-app op je smartphone). Relaxte man, die Woldhek, en een fantastische tekenaar/schilder natuurlijk. Heb jaren geleden een workshop bij hem gevolgd (aanrader!) en van hem geleerd (hij zegt het nu ook weer in het interview) dat een portret altijd over drie mensen gaat: degene die geportretteerd wordt, de maker en de kijker. Zo is het -en dat maakt het schilderen van een portret direct 2/3 makkelijker 😉
Er is nog plaats voor 1 deelnemer bij de workshop portretschilderen in mijn atelier op 12 sept. Zie hiernaast in de agenda.

De vragen koesteren.

olieverf op paneel, 80 x 122 cm.

Onderstaand gedicht werd mij aangereikt en ik vind het prachtig. Daarom deel ik het graag met jullie. Het sluit mooi aan op mijn vorige brief over zoeken en vinden, waar ik veel reacties op kreeg. Die zoektocht hoort natuurlijk niet alleen bij mij. Er zijn meer mensen die veel en vaak vragen stellen, nadenken, zoeken naar antwoorden, sneller willen soms, dan het gaat. Maar men moet geduld hebben, de zomer komt alleen voor de geduldigen! Moeilijk, want ik voel urgentie, in plaats van eeuwigheid voor me. En toch, het laat zich niet afdwingen. Lees Rilke:

Ongestoorde ontwikkeling

Men moet de dingen
de eigen stille
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt.
Die door niets gedwongen of versneld
kan worden.

Alles in het leven is groeien
en vormt zich,
rijpt zoals de boom,
die zijn sapstroom niet stuwt
en rustig in de lentestormen staat,
zonder de angst
dat er straks geen zomer zal komen.

Die zomer komt toch!
Maar slechts voor de geduldigen
die leven alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zorgeloos,
stil en weids.

Men moet geduld hebben
met onopgeloste zaken in het hart
en proberen de vragen zelf te koesteren
als gesloten kamers
en als boeken
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.

Het komt erop aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
leef je misschien langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord in.

(Dit gedicht is postuum samengesteld aan de hand van een brief van Rainer Maria Rilke aan de dichter Franz Xaver Kappus)

 

Groet,
Willy

De omgeving van de mens is de medemens.

olieverf op doek, 40 x 30 cm.

Ik wou dat ik dat bedacht had, maar het is van Jules Deelder. Hangt in Rotterdam op een pand aan de Nieuwe Binnenweg.

Dat wordt mijn schildersmotto de komende tijd. Eigenlijk is dit altijd een rode draad voor me geweest: het belang van in relatie zijn met je medemens. Daarin zit vervulling en verbondenheid. Waarmee ik niet zou durven beweren dat ik ieder medemens even leuk vind 😉 Maar wat moet je in je eentje, uit contact met medemensen, in een ‘onbewoonde’ wereld? Dan heb je dus gelijk over alles (saai!), word je niet gestimuleerd, nooit uitgedaagd, en leef je in je eigen vicieuze cirkels.

Juist de aanwezigheid en de invloed van andere mensen in je leven maken je leven zo de moeite waard. Humor, troost, stilte, competitie, erotiek, creativiteit; alles zou anders zijn als er geen medemensen waren om dat mee te beleven. En willen we niet allemaal gezien en erkend worden, in wie we zijn, wat we voelen, en hoe we ons best doen? Dat hoeft niet perse in het groot, kan gewoon in kleine kring. De mensen die zeggen: nee hoor, maakt mij niet uit, ik heb echt niemand nodig… Geloof jij dat?

Ingewikkeld is het natuurlijk soms ook, of frustrerend, als iemand zich zo anders uit of gedraagt dan jij, en je elkaar werkelijk niet (meer) begrijpt. En verschrikkelijk verdrietig, wanneer je dierbare mensen moet missen. Ook dan heb je medemensen nodig, niet voortdurend fysiek om je heen, maar wel de wetenschap dat ze er voor je zijn wanneer jij daar aan toe bent.

Hoe dan ook, het is -gelukkig- een waarheid als een koe: de omgeving van de mens is de medemens!

Dat ga je zien de komende tijd in mijn schilderijen.

Groet,

Willy

PS. Er is nog plaats in de workshop op 21 maart a.s.
Zie hiernaast in de agenda.