2020 (nr 71 januari) Ze komt terwijl we werken

Ze komt terwijl we werken…

   
Te koop tijdens de komende Atelierverkoopdag met 50% korting.

En dan is het alweer half januari 2020. Wat zal dit jaar brengen? Geen idee natuurlijk. Terugkijken is iets concreter: wat bracht 2019 mij als schilder?

  • Een aantal mooie portretopdrachten, waarbij ik altijd blij ben met het in mij gestelde vertrouwen.
  • Fantastische schilderweek in Toscane, onder de fijne begeleiding van Herman Tjepkema.
  • Exposities van mijn schilderijen op locaties her en der in den lande, met natuurlijk mijn deelname aan De ZomerExpo in Museum De Fundatie in Zwolle als kers op de taart. Mijn schilderij van Theresa May (Europa en de stier) in landelijke kranten en op de televisie, daar ben ik wel tevreden over 😉
  • Stijgende lijn in mijn schilderijenverkoop, niet onbelangrijk.
  • Ik heb verschillende workshops en schilderlessen gegeven en regelmatig een inloopatelier georganiseerd. Modellen en deelnemers in mijn atelier; ze brengen beweging en gezelligheid en er wordt nog hard gewerkt ook!
  • Nieuwsbrieven geschreven voor Solitaire en voor de Academie CRK
  • Tentoonstellingen bezocht, zoals die van Uglow in More (Gorssel), Rembrandt in het Rijks, uiteraard (om Rembrandt kon je niet heen in 2019) maar ook Helen Verhoeven in de Hermitage, Maria Lassnig in het Stedelijk, William Kentridge in Eye, en nog veel meer.
  • Films (bijv. At Eternity’s Gate over het leven van Van Gogh- nu ook te zien op Netflix), boeken (bijv. Schilderslief ‘een prachtig stukje zeventiende-eeuwse girl-power’) en voor het eerst (en ik denk ook wel voor het laatst) naar De Biënnale in Venetië.

Maar 2019 was zeker niet één groot geslaagd feest.
Vind het fake om te doen alsof het leven altijd alleen maar geweldig is. Dat is het voor vrijwel niemand.

Het was een jaar met verdriet, mijn zus overleed, en daarnaast nog een aantal dierbare mensen in mijn nabije omgeving. Dat heeft impact vanzelfsprekend, ook op het schilderen.

Niettemin, Matisse zei:

“Wacht niet op inspiratie. Ze komt terwijl we werken.”

Dat lijken mij wijze woorden. Aan de slag in 2020!

Graag nodig ik jullie uit om op zaterdag 25 januari tussen 11.00 en 16.00 uur De Oude Ambachtsschool te bezoeken vanwege de grote jaarlijkse Atelierverkoopdag. De atelierhouders ruimen hun atelier op. Dat leidt tot de mogelijkheid leuke aankopen te doen voor eerlijke prijzen, zonder tussenkomst van derden, rechtstreeks uit de ateliers.

Ik wil echt ruimte maken voor nieuw werk en daarom bied ik een fors aantal schilderijen aan met 50% korting, zowel groot formaat als klein (zie bovenaan deze pagina).
Komt allen!

Verder geef ik op zaterdag 1 februari weer een fijne workshop portretschilderen met model Melanie.
En op zaterdag 8 februari organiseer ik een inloopatelier met model Ilse. Zie hiernaast voor meer informatie.

Gaan we elkaar zien?

Groet,
Willy

2019 (nr 70 december) Kunstmatige kunst

Kunstmatige kunst. 


stilleven van bloemen, 60 x 40 cm, olieverf op doek 

In between onderwerpen en thema’s vind ik het heerlijk om een stilleven te schilderen. Vraagt geen denkwerk, is niet vernieuwend, is gewoon kijken, kijken en nog eens kijken, en opgaan in verf en vorm, kleur en textuur, tere bloemblaadjes, hoekige stelen. Lekker schilderen dus.

Hoe anders kan het ook, dacht ik toen ik een artikel las in de American Scientist.

Het artikel gaat over het creëren van autonome kunst door computerprogramma’s met behulp van algoritmes. Een algoritme is een reeks instructies die naar een specifiek doel leiden. Vergelijk het (simpel gezegd) met een kookrecept.

Computers zijn in veel dingen veel beter (intelligenter) dan mensen. Kunstmatig intelligent. Computers kunnen externe gegevens interpreteren, leren van die interpretaties, en die lessen gebruiken om -via flexibele aanpassing- doelen en taken te verwezenlijken. Zelflerend dus. Als je deze wetenschap in de kunst toepast krijg je bijzondere resultaten.

Drie Franse kunstenaars hebben duizenden portretten in een algoritme ingevoerd, waarmee ze het algoritme als het ware de esthetiek leerden van de portretkunst. Vervolgens creëerde het algoritme onderstaand portret. Saillant detail: het werd verkocht voor bijna € 400.000,=.


Portret van Edmond Belamy, gemaakt via artificial intelligence.

Interessante vraag: is dit product een kunstwerk?

Al in 1973 werd het programma AARON geschreven, dat volgens bepaalde regels tekeningen maakte. Het verschil met nu, is dat het algoritme geen regels volgt, maar -zelflerend dus- nieuwe afbeeldingen produceert door bestaand werk te analyseren.

De kunstenaar kan spelen met het algoritme, onder meer door selectief te zijn bij het invoeren van bestaande kunst. Of bijvoorbeeld (zie Anna Ridler) door eigen tekeningen n.a.v. film-stills in te voeren en vervolgens met de nieuwe computerbeelden een nieuwe film te maken .

Inmiddels is er AICAN: een programma dat bijna gelijk is aan een autonome kunstenaar en zo goed als zelfstandig werkt. Het programma is gevoed met 80.000 afbeeldingen. In 75% van de beoordelingen dachten kunstkenners dat de kunst gemaakt was door een kunstenaar, in plaats van een computer.

Ik ben benieuwd welke reactie dit oproept bij jou. Spannende ontwikkeling? Gebruik van maken? Zijn kunstenaars overbodig geworden? Of zal het onze tijd wel duren? Dat laatste geloof ik niet, we zitten er met zijn allen midden in. Artificial intelligence is hot en wordt op heel veel meer terreinen ingezet dan je opmerkt. De techniek is fantastisch, het gebruik kan behoorlijk spooky zijn.

Voorlopig toch maar gewoon doorschilderen 😉

Groet,
Willy

2019 (nr 69 november) Stof wissen

Het is muisstil, als we met het maximale aantal van 25 mensen de Scrovegni-kapel inlopen. Iedereen is vol verwachting na het zien van de film over de totstandkoming van dit grootse werk van de meester. Die film duurt 10 minuten en wordt vertoond in de klimaatruimte voor de ingang van de kapel; verplichte voorbereiding voor alle bezoekers. Heel goed! Want je kijkt daarna anders, beter ook.

Giotto schilderde deze fresco’s in Padua rond het jaar 1300. Ik zie hoe teder Maria naar haar baby kijkt (voor het eerst in de schilderkunst aandacht voor emoties in gezichtsuitdrukkingen), hoe plastisch echt de figuren zijn (ook zeer vernieuwend in die tijd, waarin nog ‘plat’ werd geschilderd) en ben me ervan bewust dat ik hier sta te kijken naar de eerste kus ooit in verf.


Wil je een leuk artikel hierover lezen klik hier.

Kijken met voorkennis, dat maakt bij mijn bezoek aan de Biënnale in Venetië ook enorm verschil. De eerste dag enigszins blanco erin. Bijna beschamend wat je dan allemaal niet ziet en niet ervaart, als je pas daarná gaat lezen over de kunstwerken. Zo vroeg ik me bijvoorbeeld af bij het zien van die enorme boot op de kade of dat ding niet weggehaald had moeten worden. Of is dat ook al kunst, gewoon een boot? Wel prachtig, dat blauw tegen die blauwe lucht. Paar fotootjes. En weer door…

  

Die avond lees ik dat dit de Barca Nostra is, het wrak van een vissersboot, gezonken in 2015 in de Middellandse Zee, onderweg naar Europa met ca 800 (of 1100, niemand die het weet) migranten. Slechts 28 overlevenden. Een monument voor de doden. Een politiek statement. En kunst dus. Of niet. Dat laatste vind ik dan niet meer zo interessant.

 “Kunst wist het stof van het dagelijks leven van onze ziel.”

Pablo Picasso

Zo is het mensen! Stof wissen, door open te kijken naar kunst, zonder -ondoordachte- aannames. Informeer je, en laat je overtuigingen lekker thuis -die roeren zich toch wel weer zodra ze de kans krijgen 😉 Wie weet raak je ontroerd, word je verrast, verander je van mening en voel je je daardoor verrijkt.

Hoe zou de wereld er uit zien als zo’n houding gemeengoed zou zijn, niet alleen in de kunst.

En rustig maar, ik heb het tegen mezelf natuurlijk, jij doet dit altijd al zo.

Tot slot: in de komende novembermaand geef ik een aantal schilderlessen in mijn atelier in De Oude Ambachtsschool in Zwolle. En daarnaast ook twee keer de mogelijkheid mee te doen met een inloopatelier, waarbij je zelfstandig werkt. Wil je hier meer over weten kijk dan hiernaast in de agenda of op mijn website (klik hier). Ik houd de groep bewust klein (maximaal 5 deelnemers), er zijn nog een paar plaatsen, dus als je zin hebt in een fijne schilderochtend, laat me dat dan snel weten.

Groet,
Willy

2019 (nr 68 oktober) Wonen in de golven

Samen aan zee, nr. V., olieverf op doek, 100 x 50 cm

Als schilder iets over je eigen werk zeggen blijft knap lastig. Voor je het weet maak je een verhaal, daar waar feitelijk weinig te vertellen valt en druk je je overdreven, of zelfs verheven, uit. Dan wordt het zo’n uil van Minerva. En wie zit daar op te wachten?

Beter helemaal niets toelichten dus? Veel beeldend kunstenaars zijn van mening dat het publiek zelf maar gewoon goed moet kijken, het beeld spreekt immers voor zich. Maar is dat niet een beetje arrogant? En een gemiste kans bovendien? Want een kijker haakt snel af als hij/zij niet direct een connectie ziet of voelt. Of is dàt nu juist arrogant; te veronderstellen dat een kijker doorgaans niet voldoende in staat is om zonder toelichting het werk te waarderen? En maakt het verschil of de maker focust op de waarneming (schilderen wat je ziet en daar al dan niet je eigen draai aan geven), of focust op een idee (schilderen om iets uit te drukken dat verder gaat dan wat zichtbaar is).

In dit verband leuk om te kijken naar de Ted-talk van Dennis Dutton; ‘A Darwinian theory of beauty’ – klik hier). Dutton zegt, samenvattend: ‘We find beauty in something done well‘ en dat was altijd al zo, zelfs 50 tot 100.000 jaar voordat er taal was! Volgens hem is beauty niet in the eye of the beholder, maar diep in onze geest verankerd.

Hoe dan ook, vaak denk ik: doe mij maar wat uitleg erbij. Ik vind het doorgaans een verrijking om te lezen over de kunstenaar, zijn/haar bedoeling, thematiek, achtergrond, geschiedenis, eerder werk op te zoeken en/of een film over de werkwijze te zien. Daarna kijk ik anders, zie ik meer, en geniet ik meestal ook meer.

Tijdens het komende open-atelierweekend Noordoost-Veluwe is het in ieder geval wel de bedoeling om in contact te zijn met de bezoekers. Iedereen is van harte welkom in de ateliers van de deelnemers (klik hier). Ik ben gast-exposant in het atelier van Marjan Kok (nrs. 26 en 27). Laat het een poepdruk en -gezellig en -inspirerend weekend worden, mensen! Ik vertel je graag meer (als je dat leuk vindt) over het schilderij boven aan deze brief, wat deel uit maakt van mijn nieuwe serie schilderijen over ‘Verlangen’.

Dat is verlangen: wonen in de golven
en geen verblijfplaats hebben in de tijd.

Rainer Maria Rilke, Duits dichter (1875-1926)

En lukt het je komend weekend niet, dan is er de zaterdag daarop (12 okt.) een open dag in Doas (klik hier). Ook daar ben je van harte welkom.

Ik hoop je te ontmoeten.

Groet,
Willy

2019 (nr 67 september) Niets abstracter dan de realiteit.

Een schilderweek in het Toscaanse landschap met Herman Tjepkema: ik kan het iedereen (met enige schilderervaring) aanraden. Een feest daar te zijn, de hele dag plein air te schilderen en verwend te worden door Elena met onwaarschijnlijk lekkere Italiaanse gerechten.


detail van een schilderijtje van de fiat 500 van kok Elena

Plein air schilderen is niet mijn sterkste kant vind ik zelf, maar zó fijn om te doen. Het moet snel (het licht!) en gestructureerd (de chaos!) en je moet echt versimpelen en samenvatten (bijna abstraheren) wat je ziet.

Het is warm, er zijn muggen, je wordt moe en soms lukt het van geen kanten en slaat de frustratie toe. Nou en?! De Duitse schrijver en dichter Rilke zei:

‘Frustraties zijn mijn inspiratiebron.’

Hoe dan ook, de flow is weer terug, ik verlang er naar dit vlotte tempo van schilderen komend najaar voort te zetten in mijn atelier.

Wil je zien wat ik zoal geschilderd heb kom dan graag tijdens het eerste weekend van oktober naar de Open Atelierdagen Noordoost Veluwe. Ik exposeer samen met Marjan Kok in haar atelier in Epe (nrs. 26 en 27). Voor meer informatie klik hier. En er is een prijsvraag onder de bezoekers georganiseerd; als je daaraan mee doet kan je een bedrag van € 500,00 winnen, vrij te besteden bij de deelnemende kunstenaars. Hoe leuk is dat.

Ik hoop jullie te zien en te spreken!

Groet,
Willy

PS.1
Werk van docent Herman Tjepkema is nu te zien in Slot Zeist: hij is een van de 50 genomineerden voor de Nederlandse Portretprijs 2019 (klik hier).
PS.2
Ik overweeg in het najaar aan een klein groepje een paar schilderlessen te geven. Als je geïnteresseerd bent mail me graag, dan neem ik contact met je op.
PS.3
De Italiaanse schilder Giorgio Morandi (die van die potjes en kannetjes ja) zei: ‘niets is zo abstract als de realiteit’. Kijk dit fijne filmpje van nog geen 4 minuten over zijn landschappen (klik hier)

2019 (nr 66 augustus) Lijntjes, kruisjes en streepjes.

Miss Benge, door Euan UglowEen schitterende expositie gezien in Museum More in Gorssel van het werk van Euan Uglow (Groot-Brittannië, 1932-2000). Met mijn neus er bovenop gestaan: prachtige heldere kleuren, bouwwerken van subtiele vlakken, losjes en tegelijk zeer precies, je vóelt de opperste concentratie om dat wat hij zag in de werkelijkheid, weer te geven op het doek. Zijn schilderijen ontroeren me. Ik weet niet waarom. Hij was daar niet op uit. Het ging Uglow om hele andere dingen.

Uglow zei dat schilderen naar de waarneming in feite gedoemd is te mislukken. Immers, je ogen vertekenen het beeld, je beweegt je hoofd, het licht verandert voortdurend, en alles in je hoofd (kennis, emotie, traditie, gedachten etc.) vertroebelt je blik. Wat is werkelijk? Daar worstelde hij mee. En ik vind dat een ongelooflijk interessante vraag. Zie jij wat ik zie? Bestaat er eigenlijk wel een objectieve werkelijkheid? Bestaat iets objectief, als niemand zich er van bewust is? Voer voor filosofen en andere wetenschappers. Kijk deze TEDtalk van Donald Hoffman (klik hier) als dit je boeit.

Uglow bouwde rustig vijf jaar aan een schilderij. Hij zocht houvast door alles te markeren met dunne lijntjes, kruisjes en streepjes: in zijn atelier op muren en vloeren, op het lichaam van het model, en op het doek. Hij was gefascineerd door geometrische verhoudingen, waarin hij de werkelijkheid probeerde te vatten. Als je de expositie gaat bekijken, sla dan de film daar niet over. En/of kijk deze film over de totstandkoming van zijn schilderij Root Five Nude (klik hier).

Iets anders.
Ik ga nu niet opnieuw uitgebreid over de ZomerExpo in de Fundatie schrijven, beetje klaar met die stier 😉
Er waren meer inzendingen die de mythe ‘Europa en de stier’ als uitgangspunt hebben genomen. Klik hier voor de verschillende interpretaties. Bezoek de expositie in Zwolle nu het nog kan (tot 1 september). En stem voor de publieksprijs (klik hier). Dat vinden wij -makers- fijn; dat jij de moeite neemt om te kijken en er iets van te vinden, als dank en erkenning voor de moeite die wij nemen om iets te creëren.

Groet,
Willy

2019 (nr. 65 juli)

Toeval en treffers. 


MH17, olieverf op doek, 10 x 15 cm, ntk.

Deze maand alweer vijf jaar geleden dat de MH17 crashte.

In mijn atelier hangt dit schilderijtje van zonnebloemen in het veld waar de brokstukken neerstortten. Waar maanden na de ramp nog van alles lag, niemand mocht er zomaar komen, het was inmiddels herfst, de bloemen net zo naargeestig als de rest. Ik schilderde het ter nagedachtenis aan 298 mensen, van wie ik zomaar één had kunnen zijn omdat ik op een haar na in dat vliegtuig zat.

Het leven bestaat uit toeval en treffers.

Rechtvaardigheid is vaak ver te zoeken. Daaraan dacht ik toen ik de expositie van de Zuid-Afrikaan William Kentridge in het Eye Filmmuseum bezocht. En opnieuw bij het zien van het werk van de Libanees-Amerikaanse kunstenaar Walid Raad in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Johannesburg en Beiroet zijn ver weg van ons welvarende wereldje, als je wilt kan je doen alsof geweld, armoede en oorlog niet bestaan. Mij verrijkt het (ook al maakt het depri) er wel kennis van te nemen, via de indringende kunst van Kentridge en Raad.

Wil je meer weten
over William Kentridge klik hier (6 min.)
over Walid Raad klik hier (13 min.)

Gelukkig stemt kunst niet altijd triest, integendeel, ik kan van bepaalde schilderijen juist vrolijk worden. Maria Lassnig bijvoorbeeld had humor, zie haar schilderij ‘Dressur’ en Helen Verhoeven heeft dat naar mijn smaak ook met ‘Devil’s Diner’ (zie hiernaast).

Er is veel te zien en mee te maken dus voor degenen die de komende tijd NL niet verlaten. Want vergeet ook Euan Uglow in Museum More in Gorssel niet, Paper Art 2019 in CODA Apeldoorn, Jaume Plensa in Museum Beelden aan Zee, en natuurlijk de ZomerExpo in Museum De Fundatiein Zwolle en Heino (zie ook bovenaan in de agenda).

Puur enthousiasme over zoveel moois, maar hé, doe vooral je eigen ding. Ik ga in ieder geval weer aan de slag, met verf en doek, en hoop met al deze inspiratie tot nieuw werk te komen.

Fijne zomer!
Groet,

Willy

Zij die lezen weten veel,
zij die kijken weten soms nog meer.

(Alexandre Dumas)

 

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk.

2019 (nr. 64 juni) De sterren begeren

De sterren begeren. 


Pura Vida, olieverf op doek, 120 x 100 cm, te koop.

Een heerlijke zomer, dat wens ik iedereen alvast van harte toe. Lekker ontspannen in een hangmat, los komen van verwachtingen en verplichtingen, een beetje mijmeren en dingen doen om geen andere reden dan dat het leuk is. Misschien een expositie bezoeken?

ZomerExpo 2019 in museum De Fundatie Zwolle 


De opening op 25 mei jl.: feestelijk en druk bezocht. 

In mijn vorige brief had ik het al over de ZomerExpo (zie ook hiernaast). Er zijn nu 250 werken tentoongesteld met het centrale thema Europa. Ik hoop dat je gaat kijken en je zult verwonderen over alle creativiteit en professionaliteit. En iedereen kan stemmen voor de publieksprijs. Ik stem natuurlijk niet op mezelf, er zijn grenzen 😉  Eigenlijk kan ik helemaal niet kiezen waar ik op zal stemmen, veel is onvergelijkbaar, trouwens, ik wil ook helemaal niet vergelijken. Niettemin, ik stem op een werk dat me direct bij de strot greep toen ik me realiseerde waar ik naar keek. Roept schaamte op, laat alle glans verdwijnen. In 1 seconde komt binnen wat we allemaal zo graag buiten onszelf houden, omdat het te erg is. Waarbij ik nog maar weer eens op wil merken dat kunst er dus toe doet! Omdat het niet alleen primaire reacties oproept, maar ook uitnodigt tot nadenken. Catalogusnummer 38. Ga zelf maar kijken in de Fundatie.

In ieder geval nodig ik je uit te stemmen, en dat mag gerust ook bijvoorbeeld op mij/op May. Catalogusnummer 13. Klik hier om je stem uit te brengen. En het is trouwens een verkoopexpositie, dus je kunt ook werk aanschaffen.

RTVOost heeft een item voor hun uitzending van 5 minuten gemaakt, waarvoor ze mij ook hebben geïnterviewd. Het filmpje geeft al een leuke indruk van wat je te zien krijgt. Wil je kijken klik hier. Eerst komt Ralph Keuning (directeur Fundatie) aan het woord, dan Carlien Oudes (directeur ArtWorlds) en dan ik. Heb gezocht naar dat citaat van Goethe, waar Keuning het over heeft. Dit zal het zijn:

Die Sterne, die begehrt man nicht,
Man freut sich ihrer Pracht.

Hij noemt ook nog het Icarus-motief, dat gaat over hetzelfde, kort gezegd: afgestraft worden voor hoogmoed. Trouwens ook weer zo’n fijn Grieks mythologisch verhaal (klik hier als je het wilt lezen).

Maar mooi, hoe je dus vanuit verschillende invalshoeken kan kijken en waarderen.

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie of anderen in je netwerk.

2019 (nr. 59 januari): Sharing is caring

Sharing is caring.


olieverf op papier, ca. 20 x 30 cm, te koop

Grappig, ‘sharing is caring’ zeggen de Engelstaligen. Wij zeggen: ‘delen is vermenigvuldigen’. Allebei mooi, het lijkt me een sympathiek begin van een nieuw jaar, waarin ik iedereen van harte alle goeds wens en veel met jullie hoop te delen via deze maandelijkse brief.

Atelierverkoopdag

Graag nodig ik je uit zaterdag 26 januari een kijkje te nemen in De Oude Ambachtsschool in Zwolle. We organiseren dan een ‘atelierverkoopdag’ (zie hiernaast voor meer info). Het schilderijtje hierboven is te koop. En veel meer dan dat. Gewoon komen dus, beetje rondlopen door de gangen, ateliers bezoeken, praatje maken, koffie met iets lekkers, en wie weet vind je iets van jouw gading.

Google Arts & Culture

Het is al jaren mogelijk kunstcollecties van over de hele wereld van zeer dichtbij te bekijken op je computer of smartphone. Ik hoor daar zelden iemand over, gek eigenlijk. Waarom wordt hier niet dankbaar en veelvuldig gebruik van gemaakt op bijvoorbeeld kunstacademies? Onvoorstelbaar hoeveel informatie digitaal bijeen is verzameld en gerubriceerd. Kijk naar deze twee Tedtalks van Amit Sood, de eerste -5 min- uit 2011 (klik hier) en de tweede -15 min- uit 2016 (klik hier). Dagelijks kan iedereen dus moeiteloos een portie kunst en cultuur tot zich nemen. Zoals je ook per dag 10 woordjes in een vreemde taal kunt leren en/of 10.000 stappen kunt zetten en/of een kwartier kunt mediteren en/of buikspieroefeningen doen en/of … Inderdaad, er is véél wat je heel eenvoudig iedere dag kunt doen 😉  Afijn, dit platform is onvolledig en het vervangt geen museumbezoek, maar als informatiebron erbij vind ik het fantastisch, ook vanwege de mogelijkheid extreem uit te vergroten. See for yourself, als je het platform wilt bezoeken klik hier.

Mediation

De meesten van jullie weten dat ik mijn schildersbestaan combineer met ander -ook heel fijn- werk: ik treed regelmatig op als mediator in allerlei soorten geschillen. Mijn mediationwebsite was al een tijd toe aan een update. Prima begin van 2019 dat ie nu nieuw en fris in de lucht is: als je geïnteresseerd bent klik dan op www.willyvanderbeek.nl voor meer informatie. Top als je in voorkomende gevallen anderen op mijn website attent wilt maken; bij voorbaat dank!

Groet, Willy

PS
Vaak krijg ik leuke reacties op mijn brieven.
Zo stuurde mijn docent Engels van de middelbare school (!) me vorige maand een kort verhaal van Roald Dahl n.a.v. mijn brief over de schilder Soutine. Dat leesplezier deel ik dan graag weer met jou, klik hier als je fan bent van Dahl en/of Soutine.

PSS
Gisteravond naar de film Bohemian Rhapsody geweest: ga kijken! Heeft niets met schilderen te maken, maar alles met passie, inspiratie, eigenzinnigheid, diep gaan, groot worden, eruit halen wat erin zit. Indrukwekkend!

2019 (nr. 63 mei): ZomerExpo 2019 met thema ‘Europa’

ZomerExpo 2019 met thema ‘Europa’


Titel: Europa en de stier, een mythe.  170 x 100 cm
(olieverf op linnen, aluminium frame, houten lijst)

Het verhaal uit de Grieks mythologie.
Een Fenicische prinses met de naam Europa is met haar vriendinnen bloemen aan het plukken in een weiland met koeien nabij het strand. Oppergod Zeus ziet de mooie Europa en valt als een blok voor haar schoonheid; hij wil haar. Om Europa niet af te schrikken verandert Zeus zichzelf in een stier en mengt zich tussen de koeien. Lang verhaal kort: Europa klimt op de rug van de stier, die er vervolgens onmiddellijk vandoor stormt, het strand af, het water in. De stier zwemt met Europa op zijn rug naar Kreta. Alwaar hij haar zijn ware gedaante toont en haar misbruikt. Tot zover de mythe.

Mijn schilderij.
Boris Johnson als stier? Of belichaamt de stier symbolisch alle brexiteers samen? Whatever. In ieder geval wordt er mijns inziens fiks gebruik gemaakt van Theresa May. Natuurlijk, ze is zelf op die rug geklommen, had ze nooit moeten doen, maar wat een taaie volharding. Ik ben geen voorstander van de brexit, maar heb respect voor Theresa. Zij valt er niet af als het aan haar ligt; brexit means brexit! Ze laat de overige 27 Europese lidstaten achter zich, het ongewisse tegemoet.

PR
Ik voel me vereerd dat mijn schilderij is gekozen uit 3200 inzendingen, om te gebruiken voor de PR van de ZomerExpo in Museum de Fundatie in Zwolle klik hier
Van 25 mei tot 1 september kan je de tentoonstelling bezoeken om de 250 werken, die uiteindelijk door 3 jury’s zijn beoordeeld, te bekijken.

Ik zeg: doen!

Groet,
Willy

PS.
En óók doen:
stemmen op 23 mei voor het Europese Parlement!

PSS
Komend weekend verloten we vijf kleine kunstwerken (van iedere exposant een) tussen de bezoekers van het kunstweekend in Dijkmoment (zie in de kolom hiernaast). Gratis, je hoeft geen lot te kopen. Door je komst maak je kans. Ik hoop je te zien!