2019 (nr. 62 april): Modellen moeten hun best doen

/0 Reacties/in /door

Modellen moeten hun best doen.

 


Drie portretjes van 30 x 40 cm, olieverf op linnen.

Met enige regelmaat krijg ik een portretopdracht. Ik doe dat graag; het is leuk, spannend en uitdagend.

Een portret naar de waarneming schilderen vraagt bijzondere concentratie, intensiteit en focus. Er is zoveel tegelijk om rekening mee te houden! Positie, houding, lichtval, contact met het model, tempo maken, niet verslappen. Bovendien, niet alles is af te dwingen, ook het toeval speelt mee. En houd het maar eens licht en los als je toewerkt naar een gelijkend resultaat. Ik ben het eigenlijk wel eens met die gekke Spaanse schilder:

Modellen zouden hun best moeten doen op het portret te lijken.
Salvador Dali (1904-1989)

Deze keer was de vraag of ik drie jonge mannen wilde portretteren, broers van elkaar, als cadeau en verrassing voor hun ouders. De opdracht kwam van een relatie van de ouders. Het zijn bovenstaande drie portretten geworden, ieder 30 x 40 cm. Ik vind dat ze hun best hebben gedaan 😉

Een bewuste keus om ze niet samen op een doek te portretteren. Als je meerdere personen op één doek wilt schilderen krijg je er gratis en voor niets een aantal schildersproblemen bij. Hoe zet je ze neer ten opzichte van elkaar, hoe bewaak je de eenheid en de rust op het doek en doe je tegelijkertijd recht aan ieders individualiteit, en -even praktisch- laat je ze dan met z’n drieën tegelijk poseren? No way, wat mij betreft, ik heb dat poseerproces van één-op-één en de wisselwerking die dat geeft er wel bij nodig. Rembrandt was echt geniaal met een mannetje of 22 op z’n Nachtwacht!

Dat wisten we natuurlijk al (en met 186 Rembrandtactiviteiten in een jaar valt zijn genialiteit ook niet te missen). Het Rijksmuseum bijvoorbeeld, overstelpt ons met evenementen (klik hier). Een aanrader is de expositie ‘Alle Rembrandts’ (loopt nog tot 10 juni), om die kleine fijne prachtige etsen en inkttekeningen eens goed bekijken.

    

Als je nu tien minuten pauze neemt, kan je genieten van een prachtige biografie van onze nationale held en trots Rembrandt: klik hier.

Groet,
Willy

PS.
De selectie voor de ZOMEREXPO 2019 is weer volop aan de gang. Inmiddels zijn uit 3200 inzendingen 1000 werken gekozen die door zijn naar de tweede ronde. Ik heb twee schilderijen gemaakt voor het thema van dit jaar ‘Europa’; ze zijn allebei door die eerste selectie. Spannend. Er is uiteindelijk ruimte voor 250 kunstwerken in Museum De Fundatie in Zwolle. Wil je meer weten over de ZomerExpo: klik hier.

2019 (nr. 61 maart): Een weg inslaan

/0 Reacties/in /door

Een weg inslaan.

   

Eind februari, ik loop over de heide mijn dagelijks 10.000 stappen te verzamelen. Lage middagzon, 20° C, een heel zacht briesje. Wat is het mooi! Ik denk aan onze jongste die ooit als 3-jarige in de vroege ochtend buiten vol verwondering tegen me zei: ‘Mama, de wereld verwent ons…

Na een paar dagen continu schilderen en uitproberen -met zeer onbevredigend resultaat- is het buiten zijn in de natuur heilzaam. Ik bedenk hoe ik de kleur van de schaduwen die nu zo mooi lang over de grond vallen zou mengen (ultramarijn, rauwe omber, titaanwit en een beetje violet?).

En ik denk aan de film gebaseerd op het leven van de schilder Gerhard Richter, ‘Werk ohne Autor’ (klik hier voor de trailer); hoe ongelooflijk fijn is het als je ontdekt welke weg je in moet slaan. Prachtig verfilmd: eerst het sociaal-realistische werk, bedoeld als ‘verheffend’ voor het Oost-Duitse volk. Dan, aangekomen in West-Duitsland, het experimenteren met vorm en materiaal en werkwijze, totaal buiten de eigen comfortzone. De complimenten en de kritiek, vervolgens de dagen starend doorgebracht voor een leeg wit doek en de lusteloosheid die dat met zich meebrengt. Het simpelweg niet weten, in al deze vrijheid, wat en hoe te schilderen.

En dan ineens begint er iets te kiemen, ontstaat schijnbaar vanuit niets een idee, begint hij te schetsen, te schilderen, eerst aarzelend, maar gaandeweg met steeds meer passie en zonder nog een spoor van al die twijfel die er eerst was. Dann geht’s los!

Aaaahh, zo wil je het!

Maar goed, sommige mensen zijn dus werkelijk vernieuwend en creatief. Kijk naar deze Ted Talk van de kunstenaar DuBois (klik hier) en verwonder je over de portretten die hij maakt met big data. Interessant en indrukwekkend.

Groet,
Willy

Ps. Ondertussen troost ik me graag met Nietzsche:
“Toen ik moe was van zoeken, leerde ik vinden.”

2019 (nr. 60 februari): A happy cow

/0 Reacties/in /door

A happy cow.


olieverf op paneel, ca. 20 x 30 cm, verkocht

Een gezellige drukke atelierverkoopdag was het, vorige week zaterdag in de Oude Ambachtsschool in Zwolle. Bovenstaand paneeltje en ook onderstaande werken heb ik verkocht, plus nog een stuk of 10 andere.

Als gezamenlijke atelierhouders organiseren we jaarlijks zo’n atelierverkoopdag in januari, leuk om te onthouden.

    
    
    
    

En terwijl ik vrolijk en blij met alle reuring en ontmoetingen in mijn atelier rondliep, werd mijn goede bui eind van die middag bijna de nek om gedraaid door een gesprek met een mij onbekende man. Hij liep zonder te groeten binnen, kéék naar mijn werk -het is doorgaans direct duidelijk of iemand echt kijkt, en dat deed hij- en riep na een paar minuten tegen niemand in het bijzonder: ‘het is verdomme toch ook wel wat, zo’n opruiming!’

Oké… We raakten in gesprek. Hij bleek één van de oprichters van de culturele broedplaats te zijn, uit de tijd dat DOAS een kraakpand was, en vertelde dat de kunstenaars destijds regelmatig een vuur maakten op het plein om werk dat niet voor een goede prijs verkocht werd in de fik te steken. Liever vernietigen dus, dan je prijs verlagen. Tsja. Hij raakte een gevoelig punt.

Is het hoerig om ouder werk voor minder te verkopen dan je het in eerste instantie waard vond? Of is het simpelweg fijn dat het -weliswaar voor minder geld- toch gekocht wordt en een plek krijgt waar mensen het zien en er hopelijk van genieten? Principe versus commercie.
Toen hij wegliep riep hij nog over zijn schouder naar mij: ‘Je maakt verdomd goed werk’. Dat dan wel weer. Bedankt meneer. Voor het gesprek, dat in ieder geval eerlijk was.

Ik ben echt benieuwd wat jouw mening is hierover.

Maar voor wie dus even dacht dat ik ‘binnen’ ben na deze verkopen: het gaat hier niet over de 80 miljoen voor ‘Pool with Two Figures’ van David Hockney, noch over die 6 miljoen voor de Rubenstekening van Pr. Christina 😉

Waar het wel over gaat:

At my easel I’m as happy as a cow in her stall.” 

(Louise Nevelson, Amerikaans beeldhouwster)

Groet,
Willy

2018 december: Stof van het dagelijkse leven

/0 Reacties/in /door

Stof van het dagelijkse leven.

naar Chaïm Soutine: La jeune anglaise

Ik ben gek van het werk van Chaïm Soutine (Wit-Rusland 1893 – Frankrijk 1943). Chaïm groeit op als 10e van 11 kinderen in een arm Joods gezin en vertrekt op z’n 20e naar Parijs. Daar brengt hij veel tijd door in het Louvre, waar hij de oude meesters bestudeert.

Hij maakt intense schilderijen; pasteus, krachtig, rauw, en bizar. Uit de boeken en artikelen die ik over hem heb gelezen komt het beeld naar voren van een koortsachtig fanatieke schilder, een emotionele man. Een stinkende viespeuk ook, met een onmogelijk karakter. Maar hé, wie maakt zich druk om hygiëne en omgangsvormen als je zulke schilderijen maakt;-)

In de workshop die ik geef op zaterdag 15 december in mijn atelier in Zwolle kan je, als je dat wilt, zelf een schilderij van Soutine kopiëren. Erg leuk om te doen! We werken dan met water vermengbare olieverf (daar heb ik dit voorbeeld hierboven ook mee geschilderd). Kijk voor meer informatie op mijn website. Je kunt je nog aanmelden als je mee wilt doen, je bent welkom.

Iets anders: bezoek je ook wel eens de KunstRAI, de TEFAF in Maastricht, PAN Amsterdam, of een andere kunstbeurs in binnen- of buitenland? Kijk dan naar dit filmpje van Jerry Saltz, senior kunstcriticus bij New York Magazine. Hij vertelt je in 5 minuten hoe je jezelf door zo’n beurs heen werkt. Ik vind hem grappig. Zijn advies: laat je niet intimideren en heb een open blik. Wat mij betreft geldt dat ook buiten kunstbeurzen. Klik hier.

Tot slot: een paar keer per jaar schrijf ik een blog voor de website van een post-hbo-opleiding coaching (CRK) waarbij mij het onderwerp ‘levenskunst’ is toebedeeld. Eervol daarover te schrijven, lastig ook. Want kunst is al moeilijk te definiëren, maar wat is dan eigenlijk levenskunst? Gelukkig mag ik er ook een schilderij bij maken. klik hier

‘Kunst
wist het stof
van het dagelijkse leven
van onze ziel.’   (Pablo Picasso)

Lieve lezers, laten we er een mooie decembermaand van maken; liefdevol, feestelijk, kunstzinnig, met humor en met momenten van stilte en van samen zijn.

Groet,

Willy

2018 november: Vrienden van het venster

/0 Reacties/in /door

Vrienden van het venster.

De afgelopen periode heb ik verschillende workshops gegeven, in mijn atelier en op locatie. Erg leuk! Onmisbaar bij het schilderen naar de werkelijkheid is het venster. Ik raak steeds meer bevriend met het venster, en met mij degenen die dit serieus uitproberen. Het werkt namelijk!


olieverf op papier, uitsnedes

Dit hulpmiddel helpt je de uitsnede en dus jouw compositie te bepalen, primair tijdens het schilderen, maar ook achteraf. Het venster (of kader) kan gewoon een kartonnen passe-partout zijn, dat je aan de twee tegenoverliggende zijden schuin doorknipt, waardoor je twee losse elementen krijgt waar je mee kunt schuiven (zie de foto’s hiernaast).


Zonder venster verdwaal je hier subiet.

Zo zijn er wel meer hulpmiddelen, zoals het spiegeltje (klik hier voor een 1-minuut-filmpje) en de breinaald (of potlood of penseel) om te meten (klik hier) voor een goed instructiefilmpje van 8 minuten. Dit alles ter ondersteuning, om de vertaling van 3D naar 2D te maken. Want dat, beste lezers, is de uitdaging wanneer je niet van foto schildert.

Iets heel anders: naar alle waarschijnlijkheid gaat de btw op de aankoop van schilderijen omhoog van 6% naar 9% met ingang van 1 januari 2019. Goed om te weten als je een aankoop of een portretopdracht overweegt. Doe het nu!

En tot slot geef ik jullie de link naar een super interessante Ted-talk van Anil Seth (neurowetenschapper) over bewustzijn, over hoe je de wereld ervaart en hoe je jezelf in die wereld ervaart. Hier moet je echt even voor gaan zitten en met aandacht naar kijken en luisteren. Perceptie (het waarnemen van de dingen in de wereld) is voor een deel gokwerk, zegt Seth. Alleen al voor de optische illusie die hij laat zien is dit Tedje de moeite waard. Je zou denken, wat heeft dat met schilderen te maken? Voor mij alles! Klik hier. Laat me graag weten of je hier iets aan hebt.

Groet,
Willy

2018 oktober: Verder kijken

/0 Reacties/in /door

Verder kijken.


olieverf op doek, 120 x 70 cm

Alle inspiratie en werklust heb ik de afgelopen maanden in een aantal nieuwe schilderijen gestoken. Hierboven zie je er één; ik ben heel benieuwd wat je er van vindt. Je reactie is welkom.

En dan is het al weer begin oktober, tijd voor de maandelijkse brief, en is er even geen inspiratie meer over… Gelukkig bedenk ik net op tijd: ik hoef het ook niet allemaal zelf te verzinnen.

Lees bijvoorbeeld de nieuwsbrief van Maaike, zij coacht kunstenaars en creatieve ondernemers, en schrijft over het (herkenbare) mechanisme van jezelf iets wijsmaken omdat je niet afgewezen wilt worden. Klik hier.

Of bekijk dit YouTube instructiefilmpje (4 minuten, klik hier)waarin een portretje wordt geschilderd en dat lijkt zo heerlijk simpel…

Of bekijk dit filmpje (3 minuten, klik hier), waarna je volledig begrijpt dat goede penselen dúúr zijn.

Nu ja, zo kan ik nog wel even door gaan. Er is zóveel tot je te nemen aan kennis, kunst, film, theater, literatuur, nieuws, etc. Enerzijds ongelooflijk inspirerend en verrijkend, anderzijds soms overweldigend en vermoeiend.

Niettemin heb ik nog een paar tentoonstellingstips voor je. In de periferie, dat wel (maar het valt prima te bereizen, Randstadters!)

In het Stadsmuseum in Harderwijk hangen de indringende schilderijen van Dorien Plaat. Ze schildert mensen die ‘anders’ zijn, en dat best willen laten zien, zonder exhibitionisme. Haar werk nodigt uit om nog weer eens terug te lopen en opnieuw te kijken, om te ontdekken wat je niet direct ziet. Mooi. T/m 20 januari a.s.

Ook zeer de moeite waard: de beeldhouwers Giacometti en Chadwick in de Fundatie in Zwolle. Facing Fear, heet deze expositie, die de angst verbeeldt in Europa tijdens de Koude Oorlog. Sla ook de zaal niet over waarin het gezamenlijke kunstwerk te zien is van Honing en Van der Linden. Zij geven hun visie op Europa. Te zien t/m 9 januari a.s.

En tot slot museum Henriette Polak in Zutphen: Onalledaags, is de titel van de expositie. Portretten van Rosemin Hendriks, Suzan Schuttelaar en Anita Vermeeren, te zien t/m 28/10. Als ik daar ben dan geniet ik ook weer van hun vaste collectie, met onder andere werk van Arie Kater. Over hem is door zijn kleindochter een mooie documentaire gemaakt ‘De Kater komt later’. Ga daar even voor zitten want die duurt 50 minuten, maar is zeer de moeite waard: klik hier

Geniet van al het moois!

Groet,
Willy

2018 september: Napels zien…

/0 Reacties/in /door

Napels zien…


Napels, olieverf op paneel, 30 x 50 cm, detail.

Napels
Sinds ik de boeken van Elena Ferrante heb gelezen, heeft Napels er voor mij een paar dimensies bijgekregen, naast heerlijke stad van kunst, cultuur, geschiedenis en gastronomie. Napels is ook een stad van armoede, grofheid en geweld. Dus dit paneeltje is geschilderd met de romantische penseel van een Italië-liefhebber: een door de straten van Napels dartelend jongetje met z’n springerige hondje, in het felle licht dat tussen de hoge gevels op de keien valt. De realiteit hoeft niet altijd op numero uno te staan, toch?

Workshops
De tijd van lesprogramma’s, cursussen en workshops komt er weer aan nu de zomer op zijn einde loopt. Heb je ook zin om in actie te komen? Er is veel mogelijk. Van een schilderworkshop met een kleine groep (tot 8 personen) tot een familie-, vrienden- of bedrijfsuitje met een grote groep, verspreid over meerdere ateliers in de Oude Ambachtsschool in Zwolle. Dit filmpje (klik hier) van een personeelsuitje in mei jl in Doas, waarvoor we met 10 atelierhouders het aanbod leverden, geeft je een indruk .

Ik laat je hieronder graag zien welke verrassende (zelf)portretjes mensen zoal schilderen, meestal zonder voorheen ooit een penseel vast te hebben gehad. Daar word ik vrolijk van; hoe mensen dat aanpakken, welke oplossingen ze hebben voor problemen die ze tegenkomen tijdens het schilderen, en wat voor ‘eigen’ resultaat dat oplevert.

   
   
Neem vrijblijvend contact met me op als je geïnteresseerd bent.

Wat is kunst?
Die eeuwige vraag! ‘Als ik wist wat kunst was, zou ik het voor me houden’, zei Picasso. Haha. Kijk even naar dit schoolfilmpje (7 minuten) over Marcel Duchamp, Wim T. Schippers, Ted Noten en Lily van der Stokker (klik hier), De laatste heeft vanaf eind oktober a.s. een overzichtstentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam, ik ga zeker kijken. Als je iets wilt lezen over wat Lily van der Stokker beweegt bij het maken van haar werk: klik hier

Groet,
Willy


2018 augustus: The hardest thing to do.

/0 Reacties/in /door

The hardest thing to do.


Verlangen III, olieverf op doek, 60 x 40 cm

Lang geleden, als beginnend advocaat, had ik een patroon die op zijn best was als hij nieuwe zaken innam. Hij deed dat met zwier en groot gemak: het intakegesprek (altijd charmant en scherp), de aanpak bepalen (vindingrijk, vaak onorthodox), de eerste acties om de zaak aan te zwengelen (paar strategische telefoontjes en soms zelfs de dagvaarding al inspreken in aanwezigheid van de tevreden spinnende cliënt, die hij aangenaam verraste met zoveel voortvarendheid). Vrij vlot daarna kwam het dossier dan te liggen op het bureau van een medewerker of stagiaire, voor de noodzakelijke noeste arbeid. De afloop boeide hem niet bijzonder, druk met weer nieuwe zaken.

Mijn mentor in het laatste jaar van de kunstacademie zei regelmatig tegen mij: niet doorwerken, opnieuw beginnen! En opnieuw en weer opnieuw. Weet je niet hoe je verder moet? Laat het staan en maak een nieuwe.

Van beide leermeesters heb ik veel opgestoken. Zoals: doe waar je goed in bent. Wat tot stand komt met gefocuste vanzelfsprekendheid, is zoveel fijner en vaak ook beter dan wat tot stand komt met geploeter. Bye bye calvinisme.

Dus dat schilderijtje hierboven, daar blijf ik verder vanaf. En ik maak nog een nieuwe 😉

Tot slot:

The hardest thing to do
is something
that is close to nothing.
(Marina Abramovic)

Abramovic (performancekunstenaar) zat drie maanden aaneengesloten (!) tijdens de openingstijden van het MOMA in stilte op een stoel en bezoekers konden tegenover haar plaatsnemen om haar recht in de ogen te kijken zolang zij zelf wilden. Kijk naar dit ontroerende stukje film (klik hier) waarin op enig moment onaangekondigd haar ex aanschuift.

Groet,
Willy

2018 juli: Het mooiste.

/0 Reacties/in /door

Het mooiste.

beeld in een tuin in Toscane,

olieverf op doek, 40 x 50 cm, te koop voor 295 euro.

L’Italia è il paese più bello del mondo lees ik in mijn lesboek Italiaans. Het gaat hierbij om de overtreffende trap. Ha, dat dachten we al. Stelletje chauvinisten.

Maar ze hebben wel gelijk, misschien. In juni was ik in Italië; hoe fijn! Land van kunst, cultuur en geschiedenis. Echt overal, waar je maar bent en waar je maar kijkt; iedere steen vertelt een verhaal. Land van cipressen, olijf- en pijnbomen, verrukkelijk eten en drinken, zinderende zon en zomaar praatjes met tutti di gente. Doorgaans zeer hoffelijk en hulpvaardig.

Villa Adriana

Mocht je eens in de buurt van Rome komen, bezoek dan de Villa van Hadrianus in Tivoli. Ik vond het fantastisch, daar te lopen en te mijmeren hoe dat is geweest. Hadrianus (keizer van het Romeinse Rijk van 117-138 na Chr,) was een liefhebber van kunst en in het bijzonder van architectuur; 2000 jaar later is het echt adembenemend mooi en mysterieus om die Kariatiden te zien staan aan de rand van de Canopus. Einstein zei: ‘Het mooiste dat we kunnen ervaren is het mysterieuze.’ Dus.

En nu begint de zomer bij ons in Nederland. Iedereen de hort op, ik op honk. Helemaal lekker, ik ga aan de slag. Verse doeken schilderen, m’n website updaten, een paar workshops geven, planning maken voor het najaar, een opdracht afmaken, atelier opruimen, exposities van collega’s hier in de regio bezoeken, af en toe een museum in.

Ik meld me weer, zodra ik iets te melden heb. Dat kan maar zo even duren.

Ondertussen wens ik jullie allen een superfijne zonnige zalige zomer!

Le tre donne sulla panchina,
olieverf op doek, 50 x 40 cm, te koop voor 295,00

Groet,
Willy

 

2018 juni: The golden rule…

/0 Reacties/in /door

The golden rule…


Expositie Synagoge Weesp

Wat een geslaagd weekend was dat, met ons achten in de Synagoge in Weesp! Dank aan alle bezoekers en dank aan iedereen die zich hiervoor heeft ingespannen. Wie weet, over vijf jaar weer…

Greeny’s survival kit

Irwin Greenberg, Amerikaans schilder en docent, overleden in 2009, heeft een survival kit opgesteld voor schilders. Dat zijn 100 ‘regels’ bedoeld ter aanmoediging voor als je echt beter wilt worden. Ik noem er een paar:
* schilder iedere dag (dat is regel 1 natuurlijk, haha)
* er bestaan geen waardevolle trucs in de kunst, zoek het antwoord.
* geen strijd, geen vooruitgang
* laat je schilderij de kijker verwelkomen (ja, mooi!)
Wil je ze alle 100 lezen, klik hier en laat je inspireren door Greeny, zoals hij door zijn leerlingen werd genoemd. Het merendeel van zijn regels is volgens mij ook prima bruikbaar in andere beroepen. Eigenlijk voor iedereen die zichzelf wil uitdagen op welk terrein dan ook. Als je er voor open staat tenminste, en niet gelijk in de contramine bent bij het woord ‘regels’ 😉

Expositie Paula Modersohn

Tip voor de zomer: ga naar de prachtige expositie in Enschede, in het Rijksmuseum Twente, om het werk van Paula Modersohn-Becker (1876-1907) te zien. Je stapt in een andere, expressieve en ontroerende wereld. De expositie is fijn ingericht, met ook foto’s van haar, en beelden en schilderijen van tijdgenoten. Je loopt daar rond en gaat via haar werk van haar houden. Ze was eigenzinnig, leergierig, ging (zonder haar man -in die tijd!-) regelmatig voor langere perioden naar Parijs, en in haar manier van schilderen voel ik op de een of andere manier dat non-conformistische, heel aantrekkelijk. Paula werd 31 jaar.

Update

Ben begonnen mijn website te updaten. Sukje bij beetje, want dat vind ik echt geen fijne klus.. In ieder geval staat er nu alvast een privacyverklaring op, waarin ik jullie beloof zorgvuldig met persoonlijke gegevens om te gaan. Dat deed ik al, niets nieuws onder de zon. Regels, regels…

Ik sluit graag af met een citaat van Bernard Shaw, dat wat mij betreft voor alles geldt:

‘The golden rule is that there are no golden rules’.

Groet,
Willy