Tag Archief van: expositie

2023 nr 117 (november)

/0 Reacties/in /door

Waarom moet dit.

Doof ben ik, stokdoof, door een oorontsteking aan beide oren. Afgesloten van de buitenwereld. Het leidt gek genoeg tot verhoogde productiviteit in mijn atelier. Ik hoef van mij nu even geen nieuw thema te verzinnen, niets groots, uitdagends of ingewikkelds te starten. Als vanzelf val ik terug op oud en vertrouwd. Ik grijp wat groente en fruit mee van thuis, bouw een plateautje, bepaal mijn onderwerp, zet de spot erop en ga aan de slag. Goed kijken. De realiteit waarnemen. Focus. Ik verlies me in het schilderen.

’s Avonds zie ik op de televisie de zoveelste bomexplosie. Ruïnes, zand, stof en bloed. Een jongen van een jaar of twaalf rent achter twee volwassen mannen aan, die de armen om elkaars schouders hebben geslagen en samen huilend weglopen. ‘Wáárom moet dit?!’ schreeuwt de jongen tegen hun ruggen. Woedend! Machteloos. Radeloos. Een van de mannen draait zich naar hem om. ‘Kom maar’, zegt hij en hij slaat zijn arm om de jongen. Met z’n drieën lopen ze verder door het puin.

En ik schilder een paar preien…
Alsof… Ja, alsof wat? Alsof het er ook maar enigszins toe doet! Alsof niet überhaupt alles zinloos lijkt bij zoveel brute gruwelijkheid.

Zijn er geen betere bezigheden op dit moment? Demonstreren, inzamelen, vredesmarsen, ingezonden brieven. Ja, dat moet en dat gebeurt ook door anderen. Maar ik heb geen opinie waar iemand iets aan heeft. Ik wil maar een ding: dat het stopt.

Het schilderen helpt, in ieder geval als afleiding van het gesuis en gepiep in mijn hoofd. En ook om de informatiestroom over het agressieve oorlogsgeweld in de wereld enigszins op afstand te houden. Want ik wil het allemaal weten, en ik wil het niet weten. In dit geval is de realiteit onverteerbaar.

Groet,
Willy

PS
Mooi filmpje kreeg ik toegestuurd (klik hier) waarin Israëlische en Palestijnse vrouwen samen zingen voor wereldvrede. Zodat deze brief toch nog positief eindigt.
.

2023 nr 116 (oktober)

/0 Reacties/in /door

Op zoek naar de feiten.

Soms moet je iets doen waar je geen zin in hebt. Overkomt iedereen regelmatig, zeker in werksituaties. Je maakt deel uit van een organisatie, je hebt een meerdaagse sessie over verandermanagement en teambuilding met je collega MT-leden, en je krijgt te horen dat een element van het programma een schilderworkshop is. Pfff! ‘Kan ik niet, wil ik niet, ben niet creatief; gewoon geen zin in!’ Maar ja, bot weigeren levert gedoe op, zit je ook niet op te wachten.

Vervullend is het dan voor mij om na 2 -vrolijke- uren te horen: ‘Ik zal niet meer zeggen dat ik er geen zin in heb. Het was hartstikke leuk!’ En wat maken mensen die nog nooit geschilderd hebben prachtige portretten van elkaar.

Aandachtig naar elkaar kijken, zonder oordeel, met focus op licht/donker, vlakken en kleuren, creëert een onderlinge band en een speciale sfeer. Opgedeeld in vijf stappen en roulerend achter de ezels worden de eindresultaten een gezamenlijke verantwoordelijkheid.

Als schilder en als mediator -je zou zeggen heel verschillende beroepen- komen voor mij in die paar uur belangrijke uitgangspunten samen.

Kijken zonder waardeoordeel, dat doet een schilder. Ik denk niet aan het karakter als ik iemand portretteer, ik heb geen mening tijdens het schilderen. Ik kijk hoe die lijn loopt, waar het oor begint, welke kleur de oogkas ten opzichte van de wang heeft. Dat oordeelloze zoeken maakt dat iemand intens naar zich kan laten kijken, zonder zich onprettig te voelen.

Als mediator observeer ik ook, ik stel me open, gooi mijn meningen overboord en gebruik mijn zintuigen (naast mijn verstand, niemand kan zonder) om er achter te komen waar de schoen wringt.

Op zoek naar de feiten, dat is de gemene deler voor mij. Een heerlijke bezigheid voor iemand die graag wil weten hoe het echt zit.

En na fase 1 -de feiten op tafel- komt natuurlijk fase 2: wat maak jij daarvan? Wat is jouw interpretatie? Daarover weer een andere keer.

Wil je meer informatie over de mogelijkheden voor zo’n workshop op locatie of in mijn atelier, mail of bel me gerust.

Groet,
Willy

PS
Het open atelierweekend in Zwolle was geslaagd. Niet heel druk, dus meer tijd voor gesprekken en e.e.a. verkocht, verhuurd (via mijn Kunstuitleen, klik hier voor de voorwaarden), nieuwe inschrijvingen voor deze brief, fijn!


Olieverf op doek, 20 x 60 cm.
Dit schilderijtje heeft een mooie plek gekregen in de keuken bij de koper.

 

2023 nr 115 (september)

/0 Reacties/in /door

Oudere mannen

      
Dit zijn drie portretten van oudere mannen, die ik door de jaren heen geschilderd heb (wie zijn het, tsja, je kent ze waarschijnlijk geen van drieën: een journalist, een modekoning, een hoogbejaarde). Sowieso schilder ik graag oudere mensen, zie mijn portfolio ‘Getting old is not for sissies’

Ik laat ze nu zien als opmaat naar drie verschillende fantastisch creatieve kunstenaars die deze maand op mijn pad kwamen. Oudere mannen. Stom toeval natuurlijk, ze hadden alle andere genderidentiteiten kunnen hebben en ook jonger kunnen zijn. Maar dan hadden ze misschien niet dit werk gemaakt. Gender en leeftijd doen er toe, zoals van alles en nog wat er toe doet bij het creëren van iets nieuws. Niets van waarde is losgezongen (vrij naar een andere oudere man, die helaas al bijna 30 jaar dood is).

Op de televisie zag ik Kamagurka (67 jaar), hij was Zomergast (klik hier, te zien tot 9 september). Zijn spotprenten staan in de krant, heel vaak schiet ik in de lach. Hij is gewoon ontzettend goed, kiest net een andere invalshoek, eenvoudig en raak. Daar zit een denkwereld achter die mij boeit.

Matthijs Röling (80 jaar) was te zien in Close Up klik hier. Geweldige schilder. Mooie sfeerbeelden. Traag, maar ja. Je moet gewoon de tijd nemen om er naar te kijken en van te genieten. Nog tot en met 3 september is ter ere van hem de tentoonstelling ‘Matthijs Röling en kunstenaarsvrienden’ te zien in Museum Nienoord in Leek (klik hier)

Ai Weiwei (66 jaar), een van de grootste conceptuele kunstenaars van deze tijd wereldwijd, volg ik al een tijdje. De meningen zijn zoals altijd verdeeld, maar sommigen (ik ook) vinden hem geniaal. Met zijn enorme installaties levert hij kritiek op de Chinese overheid, op schending van mensenrechten en op andere actuele politieke onderwerpen. Er komt een overzichtstentoonstelling van zijn werk in de Kunsthal in Rotterdam, ‘In search of Humanity’, (klik hier). Ga ik zeker bezoeken, ergens tussen 30 september 2023 en 3 maart 2024, dat moet lukken. Verheug me er nu al op.

Maar eerst het Open Atelierweekend op 23 en 24 september a.s. in Zwolle. In De Oude Ambachtsschool staan de atelierhouders op beide dagen klaar om je te ontmoeten, van 11.00 tot 16.00 uur. Er is veel verschillend werk te zien, muziek te luisteren, iets te drinken, leuke acties, etc. Andere culturele broedplaatsen in Zwolle zijn ook open dat weekend, dus je kunt een toertje maken. Leuk als je komt!

Groet,
Willy

PS.
De expositie in Galerie DNA was een succes. Dank aan degenen die kwamen kijken. En aan de galeriehoudsters. Er was fijne belangstelling, er is goed verkocht, we zijn happy!

2023 nr 114 (augustus)

/0 Reacties/in /door

De diepste klank

‘Espresso’ , olieverf op linnen, 100x 60 cm (detail). Te koop bij Galerie DNA

Tijd is verandering, las ik. Daar moest ik even over nadenken. Maar inderdaad, als niets zou veranderen (en er was geen klok), waar meet je dan het verstrijken van de tijd aan af? Als ik er langer over nadenk word ik duizelig. Tijd en ruimte zijn voor mij niet goed te bevatten begrippen. Oneindigheid kan ik me geen concrete voorstelling van maken. Thomas Hertog (theoretisch natuurkundige) maakte deze onderwerpen een beetje toegankelijk in Zomergasten. Fascinerend. Nog te zien tot 13 augustus (klik hier).

De schilderijen die ik nu exposeer gaan zijdelings over tijd. Eigenlijk over de afwezigheid van tijd; wanneer de boel even tot stilstand komt. Als een still uit een film. Je stapt zogezegd uit het overvolle drukke verwachtingsvolle bestaan om bij jezelf te komen, in rust, met een boek, een espresso, een drankje, of gewoon met niks, een beetje voor je uitkijken en mijmeren. Luisteren naar de stilte.

Stilte is niet afwezigheid van geluid.
Stilte is de diepste klank.
Tao Meng

‘Verstilling’ is de titel van de expositie in Galerie DNA. Die titel heeft ook betrekking op het werk van mede-exposanten Marjan Kok en Hennie Beckers.

Hierbij nodigen wij jou van harte uit voor de zogeheten ‘Meet & Greet’ op zaterdag 19 augustus a.s. om 15.30 uur. Wij zijn dan aanwezig in de galerie en we vinden het heel erg leuk als je komt.

Misschien beleef je ‘Verstilling’ liever in de luwte. In dat geval kan je natuurlijk op een ander moment komen, ons werk is te zien tot 26 augustus a.s. De openingstijden van Galerie DNA zijn donderdag, vrijdag en zaterdag van 12.00 tot 16.00 uur.

Laat er vooral stilte zijn
of zeg alleen het noodzakelijke
en met weinig woorden.
Epictetus 

 

Als je juist wèl van woorden houdt, dan is wellicht het Woordwaardefestival van 3 tot en met 6 augustus iets voor jou? En/of de 33e editie van de Deventer Boekenmarkt op zondag 6 augustus. Galerie DNA is tijdens de Boekenmarkt speciaal geopend van 9.30 tot 17.00 uur. Ik ben er die hele zondag om mijn boek ‘De schilder schrijft’ onder de aandacht te brengen. Klik hier voor een leuk kortingsaanbod en speciale actie.
Groet,
Willy

PS.

Mooi boek in dit verband: ‘De stilte van het licht’ van Joost Zwagerman uit 2015 alweer. De tijd vliegt.

 

2022 nr 98 (april)

/2 Reacties/in /door

Wat ik nog niet heb verteld.


water vermengbare olieverf op linnen, 80 x 60 cm, te koop

Voor het eerst sinds langere tijd weer eens naar model geschilderd. Wat is dat toch heerlijk om te doen! Dit was een stand van 3 kwartier. Geen tijd om te mutsen, direct aan de slag: mengen, meten, achteruit stappen, kijken, bijmengen, dóór. In een ritme van focussen en loslaten, en daarna zie ik wel wat het geworden is. En wat anders had gekund 😉

Maar nu iets wat ik nog niet heb verteld. Dat is dat ik een boek heb geschreven. Een boekje over schilderen, ter gelegenheid van mijn 100e nieuwsbrief binnenkort. En dat is retespannend! Niet het schrijven, maar er mee voor de dag komen. Dat is vergelijkbaar met een nieuwe serie schilderijen exposeren. De Amerikaanse schilder Gary Holland verwoordde het mooi:

It is not our art, but our heart that’s on display. 

 

In mijn boek vertel ik hierover. Dat je kwetsbaar bent, als je je werk laat zien. Ik schrijf over onderwerpen als perfectionisme, omgaan met kritiek, zoeken naar inspiratie. Over de frustraties en het immense plezier dat schilderen brengt. Over paradoxen, projecten, portretteren, plein air schilderen en meer.

Ik heb het geschreven voor schilders en zeker ook voor niet-schilders, die geïnteresseerd zijn in de wereld van kunst en in het maakproces. De toon is lichtvoetig en persoonlijk. Er staan hier en daar foto’s in van mijn werk. Veel citaten van kunstenaars, filosofen, wetenschappers. Een paar gedichten. En een uitgebreide bronnenlijst.

Binnenkort gaat het naar de drukker. Ik houd je op de hoogte.

Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2022 97 (maart)

/0 Reacties/in /door

Gevoel en verstand.


olieverf op linnen, 40 x 50 cm, te koop

Onlangs heb ik de overzichtsexpositie van Paula Rego’s werk bezocht in het Kunstmuseum Den Haag. De moeite waard (klik hier voor meer informatie over deze tentoonstelling). Je ziet uit verschillende periodes van haar leven collages, etsen, acrylschilderijen en prachtige pasteltekeningen. Die pastels, daar moet je echt even met je neus bovenop gaan staan: zó doe je dat dus met pastel! Het museum heeft een 5-delige podcast over Rego gemaakt. Leuk om naar fragmenten van Paula Rego zelf te luisteren, 87 jaar inmiddels. Haar zoon vertelt aardige anekdotes. Andere sprekers weiden uit over haar schilderijen, niet allemaal even interessant, helaas.
    
The Vivian Girls as Windmills                                                  Target
Haar echtgenoot, Victor Willing, overleden in 1988, schilderde ook. Van hem hing er geen werk. Ik zag in een boekje zijn zelfportret en voelde direct connectie. Meer dan met het werk van Paula. Maar het is eigenlijk onvergelijkbaar, Rego’s appels en Willings peren.
Victor Willing, self portrait
Het werk van Rego vind ik goed, bijzonder en knap. Dat is de ratio die spreekt. Hoewel haar onderwerpen vol emotie zijn. Zij zelf zegt:

 “You discover things in the making of a painting.
It can reveal things that you didn’t expect.
Things you keep secret from yourself.”

Natuurlijk, zo werkt het, zo kan het werken. Dat gaat over de maker. Nu ben ik de kijker. Kijkend naar zo’n simpel zelfportretje is het klip en klaar. Dat zou ik willen ophangen en steeds opnieuw naar kijken.

Ben, als altijd, benieuwd naar jullie mening.

Groet,
Willy

PS.1.
Het mag en het kan weer: je bent van harte welkom om te genieten van kunst, cultuur en ambacht in DOAS op zaterdag 19 maart a.s. De ateliers zijn open, DOAS toont zich als altijd gastvrij, er is koffie en muziek. Kijk hiernaast in de agenda.

PS.2.
Aanrader: de podcastserie Stephan Fry’s 7 Deadly Sins. Ik dacht dat het over kunst ging, waarschijnlijk omdat de 7 zonden zo vaak verbeeld zijn. Maar het gaat dus over de 7 zonden, haha. Heerlijk om te beluisteren: zijn verteltrant en zijn taalgebruik doen voortdurend in de lach schieten. Vol wetenswaardigheden.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2022 nr 96 (februari)

/0 Reacties/in /door

Deze tijd waarin wij leven.


olieverfschets ca 50 x 50 cm

De meest troosteloze grijze kille maand van het jaar is voorbij. En de samenleving opent zich weer. Dat zijn twee omstandigheden van buitenaf, die de stemming van binnen positief beïnvloeden. Want hoe stoïcijns ik ook probeer te zijn, me oefen in gelatenheid, het verlangen dringt zich op. Naar zo’n vroege voorjaarsdag, met een groep familie en vrienden vrolijk eten en drinken op het groene gras in de stralende zon. Het licht glinstert en kaatst, er is reuring. Dat komt er allemaal weer aan!

Het is de week van de poëzie. Het geschenkboekje bevat 10 gedichten van Ramsey Nasr, gemaakt op basis van de brieven van Van Gogh. Ik luisterde in de podcast van de Bezige Bij naar een interview met Nasr: hij gebruikt uitsluitend de woorden van Van Gogh, herschikt ze, zonder eigen toevoegingen, hij laat alleen woorden weg. Een prachtige vondst, die indringende poëzie oplevert en soms nog opmerkelijk actueel ook:

laten we een taak vinden
die ons dwingt om rustig te zitten
bezig met werk dat eenvoudiger is
dan taken die nut hebben

in deze tijd waarin wij leven
waarin alles wartaal lijkt uit te slaan
[…]

laten we maar stillekens voortgaan
tevreden met het maken van schilderijen
wat niet het geluk is en niet het ware leven
maar een schilder is gelukkig
zoodra hij kan weergeven
wat hij ziet
[…]

Groet,
Willy
PS.1.
Noteren jullie alvast de DOAS Atelierverkoopdag op zaterdag 19 maart? Ik hoop van harte dat we elkaar dan kunnen zien!

PS.2.
Wil je een leuk filmpje zien van de DOAS Jubileumdag op 31 oktober jl. gemaakt door Eline Achterhuis, klik hier.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2022 nr 95 (januari)

/0 Reacties/in /door

Geen tijd te verliezen.

Een kale boel in mijn atelier. Zelden is het er zo opgeruimd als nu. Een markeermomentje, op de grens van 21/22.

2021 was een jaar van relatieve rust en weinig vuurwerk. Zonder spannend doel, verre bestemming of nieuw elan. Een jaar van lockdowns en -gelukkig- vaccinaties.

Concreet betekende het voor mij als schilder: nauwelijks exposeren, amper workshops geven, veel afzeggen, opnieuw inplannen, toch weer doorschuiven. De rem erop. Beetje murw word ik daarvan.

Maar ook: tijd hebben, gesprekken en wandelingen, tòch nog een mooi jubileumfeest van De Oude Ambachtsschool in Zwolle en een gave expositie in Amsterdam.

Gebeurtenissen hebben meerdere kanten. Altijd. Het is hoe je er naar kijkt.

We hebben geen tijd te verliezen.
Dus laten we ons niet haasten. 


olieverfschets op papier, 50 x 65 cm

Voor 2022 wens ik je van harte alle goeds, ruimschoots inspiratie en energie, en veel frisse vrolijkheid in je leven. Ik heb er in ieder geval zin in. De schilderkwast weer oppakken en gaan met die bananas.

Ter afsluiting aan jou de uitnodiging om te luisteren naar dit prachtige lied van Leonard Cohen (klik hier):

There is a crack in everything.
That’s how the light gets in.  
Groet,
Willy

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 nr 94 (december)

/0 Reacties/in /door

Het onmogelijke.


mini schilderijtje, 10 x 10 cm,  olieverf op linnen. *

Mensen willen soms het onmogelijke. En proberen dat met alle middelen te bereiken. Dwingend, dominerend; het moet! Rutte moet zeggen dat de maatregelen drie weken (en geen dag langer) duren, het tekort aan zorgpersoneel moet per direct opgelost worden en corona moet NU stoppen.

Het onmogelijke willen, soms zelfs eisen, en daarin volharden door mensen agressief onder druk te zetten, verbaal of anderszins, is dat uit angst? Op slechte dagen veroordeel ik het als domheid.

Niettemin (leuker onderwerp), in het schilderen wil ik ook wel eens het onmogelijke. Soms, als ik met een kop koffie zit te kijken naar mijn werk op de ezel, ben ik teleurgesteld in wat ik zie. Ik wil iets nieuws, iets anders, iets wat er nog niet is!

Maar hoe dan? Want alles, maar dan ook werkelijk àlles, is al gemaakt. Struin een uurtje rond op Pinterest en je ziet werk van hedendaagse kunstenaars in alle mogelijke stijlen, materialen en formaten, met alle denkbare en ondenkbare onderwerpen en betekenissen. Daar zit mijn werk gewoon tussen, maar dan beter! Allemachtig, wat ben ik hier nog aan het doen. Dat is nogal verontrustend, en ook moedeloos makend. Hoe is het mogelijk vernieuwend te zijn wanneer er wereldwijd zovéél wordt geschilderd en vooral zo jaloersmakend góed wordt geschilderd?

Tegelijkertijd is het bijzonder geruststellend. Het biedt ruimte. Als alles al gemaakt en gedaan is, dan zal ik dus niets vernieuwends maken en kan ik ook stoppen met streven naar ‘anders’ en ‘nieuw’. Ik mag gewoon schilderen waar ik zin in heb en plezier in heb. En als ik dàt doe heb ik – paradoxaal genoeg- ook nog eens de beste kans dat er iets origineels ontstaat.

Schilderen en corona hebben niets met elkaar te maken. Maar het fenomeen dat je iets wilt wat niet kan, is universeel. En de beste manier (volgens mij) om daar mee om te gaan is ook universeel: loslaten.

Als we allemaal ophouden met het onmogelijke te willen, namelijk dat corona echt NU af en klaar en over moet zijn, dan kunnen we stoppen met alle weerstand en serieus doen wat nodig is. Dat geeft de meeste kans dat het virus daadwerkelijk onder controle komt.

En ook dit is natuurlijk gewoon een mening 😉

Als afsluiting een gouwe ouwe:

“Geef me de moed om te veranderen
wat ik kan veranderen.
Geef me de wijsheid om te accepteren
wat ik niet kan veranderen.
Geef me het inzicht
om het verschil tussen beide te zien”

Franciscus van Assisi (1181-1226) 

* En daarna lekker slapen (zie schilderijtje hierboven).

Groet,
Willy

PS. Voor 3 echte aanraders, kijk hiernaast in de agenda. Die leeg is wat betreft exposities de rest van dit jaar. Nieuwe plannen straks weer in 2022.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 nr 92 (oktober)

/0 Reacties/in /door

Oktober is feestmaand.


olieverf op linnen, detail 

We vieren dat de verenging van 25 atelierhouders in De Oude Ambachtsschool 10 jaar bestaat. Plus 1, want het was eigenlijk vorig jaar, maar ja, corona… En zelf heb ik ook een mooi rond getal bereikt. Plus 1 dan. Haha, zo ben je altijd jubilaris.

Ach mensen, wat zal het ons boeien, die getallen. Gewoon een aanleiding om te vieren! We organiseren een fantastisch PLEINFESTIVAL op zondag 31 oktober a.s. aan de Mimosastraat 1 in Zwolle. Met marktkramen waarin de atelierhouders jubileumaanbiedingen aan de man brengen, een podium met optredens, dans en muziek, een openingsceremonie, jongleer- en kleiworkshops, lekkere hapjes, en een expositie in de hal van het gebouw. Van jong tot oud, IEDEREEN is van harte welkom, de toegang is gratis. Vanzelfsprekend handhaven we de corona-regels (voor zover die er dan zijn), maar het merendeel van de activiteiten is sowieso buiten in de open lucht. Superleuk als je komt, wij hebben er heel veel zin in. Kijk voor het programma op de website van DOAS (klik hier).

En ja, wat moet ik eigenlijk als schilder met zo’n marktkraam? Schilderijen verkopen natuurlijk, maar dat is best lastig zonder wand om ze op te hangen. Broedend op hoe en wat te doen, heb ik -al rommelend in mijn atelier- ouder werk (en studies en schetsen) tevoorschijn gehaald. Daarvan maak ik op dit moment kleinere schilderijtjes en -vind ik zelf- bijzondere boekenleggers, die ik te koop aanbied voor ware feestprijsjes. In plaats van eenheidsworst heb je voor een paar tientjes een authentiek uniek met liefde gemaakt kunstwerkje, soms met lijstje en al!

Ik knutsel, knip, plak en lak nog lekker even door en hoop je te zien tijdens ons jubileumfeest.

Groet,
Willy

PS.1. VERLOTING
Doe je mee, als bezoeker van ons jubileumfeest, met de verloting? Bij binnenkomst op het plein kun je je aanmelden. Om 16.00 uur vindt de trekking plaats. We nemen contact met je op als je er op dat moment niet bent en wel iets hebt gewonnen. Ik zeg: doen!

PS.2. TUTORIALS
Voor degenen die het leuk vinden om schildertutorials te volgen: kijk eens op de website van het Rijksmuseum (klik hier), daar vind je een keur aan filmpjes om zelf mee aan de slag te gaan, zowel om te tekenen als om te schilderen.

PS.3. MUSEA
Heb je zin en tijd voor een museumbezoek, maar weet je niet wat en waar iets te zien is? Er is een overzichtswebsite (klik hier) met alle informatie over honderden kleine en grote musea in NL en lopende en te verwachten tentoonstellingen. Handig.

PS.4. MRS. DEGAS
Een paar maand geleden tipte ik jullie het boek ‘Mrs Degas’ van Arthur Japin. Ik kreeg een fijne tip terug: een kunstgids (klik hier) waarin de kunst die in dit boek van Japin aan de orde komt op een rij wordt gezet. Informatief.