2021 nr 91 (september)
We hebben de kunst…
‘Nina’ Oil on llinen, 24 x 30 cm
Kinderen van 8 jaar zitten zelden stil. Ik weet niet of dat te zien is in dit portretje; het poseren in mijn atelier was leuk, gezellig en nogal beweeglijk 😉 Wat in ieder geval te zien is: Nina houdt van roze en turquoise. Nina is weer terug naar Amerika, waar ze woont. Het portretje hangt bij oma. Zijn ze toch nog een beetje samen.
Nu ben ik bezig met twee nieuwe portretopdrachten, een jongen van 17 en zijn jongere broer. Hun zus Evelien heb ik begin vorig jaar al geschilderd. Het begint opnieuw te stromen na de coronarust. Vorige week een workshop gegeven, en inmiddels zijn er weer ruimere mogelijkheden om te exposeren. Kijk even in de agenda hiernaast: in Amsterdam, Epe, Dalfsen en Zwolle is werk te zien van mij deze septembermaand. Ik hoop je ergens daar te treffen!
Ondertussen draait, naast mijn particuliere leventje, de echte grote mensen wereld door. Waar ik steeds minder van begrijp. Hoezo nog steeds niet geformeerd in Den Haag? En Afghanistan is om te janken, wat daar nu gebeurt. Wat bezielt mensen?! Waarom kunnen we niet met elkaar in vrede leven, en láten leven ook vooral.
Soms vind ik het lastig om over schilderen en kunst te schrijven terwijl er zoveel ellende is in de wereld. Het zijn appels en peren, dat weet ik wel, maar in het licht van de drama’s die andere mensen (en soms hele volkeren) moeten doorstaan, zijn portretjes en workshops triviaal en het schrijven erover wordt op zijn best vermakelijk gebabbel.
Als ik een conceptueel kunstenaar was zou ik het onrecht aan de kaak willen stellen en via schilderijen maatschappijkritiek uiten. Maar dat ben ik niet, dat past niet bij me en ik weet ook niet goed hoe dat moet. Ik schilder gewoon. Vorm, toon, kleur, ritme. Ik zou Afghanen willen schilderen, dat wel. Omdat ik zulke prachtige koppen zie, gewaden, kleuren, aardetinten. Maar daarmee maak ik geen statement over politiek, macht en stompzinnig geweld.
Zo’n statement is wel de BBC-documentaire van Adam Curtis: Bitter Lake, uit 2015. Te zien op YouTube. Klik hier Gaat over de complexe geschiedenis van Afghanistan (met prachtig archiefmateriaal). Over olie, macht, islam en over naïeve inschattingsfouten.
Groet,
Willy
PS.1.
Dit schilderij is verkocht en heeft een fijn thuis gekregen.
Ben ik blij mee.
PS.2.
Ik ga dus maar gewoon door met schilderen en schrijven over schilderen, in de wetenschap dat ik de wereldproblemen niet op kan lossen. De kwast er bij neer gooien draagt in ieder geval niets bij.
PS.3.
Eindigend met Nietzsche, ben dol op Nietzsche,
altijd goed voor wat optimisme 😉
