Tag Archief van: portret op doek

2023 nr 115 (september)

/0 Reacties/in /door

Oudere mannen

      
Dit zijn drie portretten van oudere mannen, die ik door de jaren heen geschilderd heb (wie zijn het, tsja, je kent ze waarschijnlijk geen van drieën: een journalist, een modekoning, een hoogbejaarde). Sowieso schilder ik graag oudere mensen, zie mijn portfolio ‘Getting old is not for sissies’

Ik laat ze nu zien als opmaat naar drie verschillende fantastisch creatieve kunstenaars die deze maand op mijn pad kwamen. Oudere mannen. Stom toeval natuurlijk, ze hadden alle andere genderidentiteiten kunnen hebben en ook jonger kunnen zijn. Maar dan hadden ze misschien niet dit werk gemaakt. Gender en leeftijd doen er toe, zoals van alles en nog wat er toe doet bij het creëren van iets nieuws. Niets van waarde is losgezongen (vrij naar een andere oudere man, die helaas al bijna 30 jaar dood is).

Op de televisie zag ik Kamagurka (67 jaar), hij was Zomergast (klik hier, te zien tot 9 september). Zijn spotprenten staan in de krant, heel vaak schiet ik in de lach. Hij is gewoon ontzettend goed, kiest net een andere invalshoek, eenvoudig en raak. Daar zit een denkwereld achter die mij boeit.

Matthijs Röling (80 jaar) was te zien in Close Up klik hier. Geweldige schilder. Mooie sfeerbeelden. Traag, maar ja. Je moet gewoon de tijd nemen om er naar te kijken en van te genieten. Nog tot en met 3 september is ter ere van hem de tentoonstelling ‘Matthijs Röling en kunstenaarsvrienden’ te zien in Museum Nienoord in Leek (klik hier)

Ai Weiwei (66 jaar), een van de grootste conceptuele kunstenaars van deze tijd wereldwijd, volg ik al een tijdje. De meningen zijn zoals altijd verdeeld, maar sommigen (ik ook) vinden hem geniaal. Met zijn enorme installaties levert hij kritiek op de Chinese overheid, op schending van mensenrechten en op andere actuele politieke onderwerpen. Er komt een overzichtstentoonstelling van zijn werk in de Kunsthal in Rotterdam, ‘In search of Humanity’, (klik hier). Ga ik zeker bezoeken, ergens tussen 30 september 2023 en 3 maart 2024, dat moet lukken. Verheug me er nu al op.

Maar eerst het Open Atelierweekend op 23 en 24 september a.s. in Zwolle. In De Oude Ambachtsschool staan de atelierhouders op beide dagen klaar om je te ontmoeten, van 11.00 tot 16.00 uur. Er is veel verschillend werk te zien, muziek te luisteren, iets te drinken, leuke acties, etc. Andere culturele broedplaatsen in Zwolle zijn ook open dat weekend, dus je kunt een toertje maken. Leuk als je komt!

Groet,
Willy

PS.
De expositie in Galerie DNA was een succes. Dank aan degenen die kwamen kijken. En aan de galeriehoudsters. Er was fijne belangstelling, er is goed verkocht, we zijn happy!

2022, nr 100 (juni)

/0 Reacties/in /door

Honderd.

Jan (in opdracht). Olieverf op linnen, 40 x 30 cm 

Vorige maand reed ik langs de plaats Pioppi in Italië, daar woont een onevenredig hoog aantal honderdplussers. We hadden het over honderd jaar zijn, dat we niemand persoonlijk kennen die honderd is of was. Zou je honderd willen worden? We memoreerden één van de vele oneliners waar oma P. aan het eind van haar lange leven zo kwistig mee strooide: ‘Prachtig naar de tachtig, bedonderd naar de honderd’. En we vervolgden onze weg.

Ik vond een lijstje aanbevelingen op internet, voor als je -net als de inwoners van Pioppi- gezond oud wilt worden: beweeg natuurlijk (sportschool geen must), heb een doel maar geen stress, neem 20% minder calorieën, eet plantaardig voedsel, drink regelmatig wijn, hoor bij een groep gelijkgestemden en koester je familie en vrienden. Niet heel opzienbarend. Wel aangenaam verrast door de wijn.

Wat heeft dat met mijn honderdste brief te maken? Niets. Behalve dat het mijn doel is er iedere maand een te schrijven en dat het me geen stress oplevert, alleen maar plezier. Goed bezig dus 😉 Het is een tweede natuur geworden om in het dagelijks leven alert te zijn op mogelijke onderwerpen en invalshoeken voor mijn brief. In feite net als bij het schilderen. Door het schilderen en door het schrijven ontstaat een prettige aandacht voor de omgeving. Het is nooit saai als je graag iets creëert, omdat je in je hoofd daar voortdurend mee bezig bent.

De schildersbrieven maken dat ik me verbonden voel met de lezer. Ik ontvang op iedere brief reacties, al ruim acht jaar. Maar ik voel me ook verbonden met de anonieme lezer, die nooit reageert. De gedachte dat mijn brieven gelezen worden en iets brengen (een idee om iets te gaan bekijken, een overpeinzing, een lach, wat ook maar), geeft me voldoening en energie.

Ik vind deze honderdste brief een mooi moment om mijn lezers -jou dus- te bedanken voor deze aangename wisselwerking. Graag wil ik je de gelegenheid geven mijn boek ‘De schilder schrijft’ dat in de eerste helft van juli uitkomt, met 5 euro korting te kopen èn ik neem de verzendkosten daarbij voor mijn rekening. Dit aanbod geldt tot en met 15 juli a.s. Je betaalt dan € 18,95 in plaats van de vaste prijs van € 23,95. Je kunt het bestellen door mij een mailtje te sturen met je NAW-gegevens, aantal gewenste exemplaren en je mobiele telefoonnummer, dan stuur ik je een betaalverzoek (een tikkie). Of, als je dat liever wilt, een nota. Na ontvangst van je betaling zorg ik dat je je bestelling ontvangt, zodra het boek van de drukker komt.

Natuurlijk kan je De schilder schrijft ook online bestellen zodra het uit is, bijvoorbeeld via Amazon.nl en Bol.com. Dan betaal je de gewone prijs van € 23,95. Op mijn website komt een linkje te staan.

Groet,
Willy

PS.
Over wisselwerking gesproken: dat was het schilderen van het portret van Jan (zie hierboven) zeker ook. Zo fijn, als iemand zonder poespas gaat zitten en in gedachten verzinkt. Zich laat zien, zonder woorden. Het blijft magie om het onzegbare te ervaren in verf op doek.

2022 97 (maart)

/0 Reacties/in /door

Gevoel en verstand.


olieverf op linnen, 40 x 50 cm, te koop

Onlangs heb ik de overzichtsexpositie van Paula Rego’s werk bezocht in het Kunstmuseum Den Haag. De moeite waard (klik hier voor meer informatie over deze tentoonstelling). Je ziet uit verschillende periodes van haar leven collages, etsen, acrylschilderijen en prachtige pasteltekeningen. Die pastels, daar moet je echt even met je neus bovenop gaan staan: zó doe je dat dus met pastel! Het museum heeft een 5-delige podcast over Rego gemaakt. Leuk om naar fragmenten van Paula Rego zelf te luisteren, 87 jaar inmiddels. Haar zoon vertelt aardige anekdotes. Andere sprekers weiden uit over haar schilderijen, niet allemaal even interessant, helaas.
    
The Vivian Girls as Windmills                                                  Target
Haar echtgenoot, Victor Willing, overleden in 1988, schilderde ook. Van hem hing er geen werk. Ik zag in een boekje zijn zelfportret en voelde direct connectie. Meer dan met het werk van Paula. Maar het is eigenlijk onvergelijkbaar, Rego’s appels en Willings peren.
Victor Willing, self portrait
Het werk van Rego vind ik goed, bijzonder en knap. Dat is de ratio die spreekt. Hoewel haar onderwerpen vol emotie zijn. Zij zelf zegt:

 “You discover things in the making of a painting.
It can reveal things that you didn’t expect.
Things you keep secret from yourself.”

Natuurlijk, zo werkt het, zo kan het werken. Dat gaat over de maker. Nu ben ik de kijker. Kijkend naar zo’n simpel zelfportretje is het klip en klaar. Dat zou ik willen ophangen en steeds opnieuw naar kijken.

Ben, als altijd, benieuwd naar jullie mening.

Groet,
Willy

PS.1.
Het mag en het kan weer: je bent van harte welkom om te genieten van kunst, cultuur en ambacht in DOAS op zaterdag 19 maart a.s. De ateliers zijn open, DOAS toont zich als altijd gastvrij, er is koffie en muziek. Kijk hiernaast in de agenda.

PS.2.
Aanrader: de podcastserie Stephan Fry’s 7 Deadly Sins. Ik dacht dat het over kunst ging, waarschijnlijk omdat de 7 zonden zo vaak verbeeld zijn. Maar het gaat dus over de 7 zonden, haha. Heerlijk om te beluisteren: zijn verteltrant en zijn taalgebruik doen voortdurend in de lach schieten. Vol wetenswaardigheden.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 nr 93 (november)

/0 Reacties/in /door

 Familie, festival, Frida.


Tycho, Evelien en Marten, olieverf op linnen, 3 portretjes van 30 x 40 cm

Wat een fijne portretopdracht was dit! Evelien had ik al geschilderd vorig jaar, en nu mochten haar beide broers geportretteerd worden. Om de beurt kwamen ze voor me zitten in mijn atelier. Mooi, de overeenkomsten en hun eigenheid. De ouders kwamen tussendoor kijken. Erg leuk om op deze manier een gezin een heel klein beetje te leren kennen.

Ook deze familie kwam, met nog ruim 600 andere bezoekers verspreid over de afgelopen zondag, een kijkje nemen tijdens ons jubileumfestival op het plein van De Oude Ambachtsschool. Het was een zeer geslaagd feest met leuke optredens, goede muziek en ontmoetingen. Lekker buiten in de frisse lucht met veel ruimte voor alles en iedereen. Klik hier voor meer foto’s en filmpjes van deze dag en kijk ook op de DOAS Facebookpagina.

met dank aan fotograaf Jack Delmaar 

Exposities Frida Kahlo (1907-1954)
‘Kahlo en Rivera’ was te zien in het Cobra Museum in Amstelveen tot begin oktober jl. en ‘Viva la Frida!’ nu te zien in het Drents Museum in Assen tot en met 27 maart 2022.

Haar levensverhaal maakt me stil. Als zesjarig kind kreeg Frida Kahlo polio. Daarna op haar achttiende een zeer ernstig ongeluk, waardoor veel operaties en pijn. Liggend op bed schildert ze. Ze trouwt met Diego Rivera (toen een bekende schilder, nu ‘de man van Frida’) en ontwikkelt zich tot een vrijgevochten vrouw met controversiële opvattingen. Ze krijgt meerdere miskramen. Wanneer haar onderbeen geamputeerd moet worden raakt ze depressief. Op haar 47e overlijdt ze (ten gevolge van een longontsteking). Vlak daarvoor schrijft ze in haar dagboek: ‘Ik hoop dat het vertrek vreugdevol is en ik hoop nooit meer terug te keren.’

          

Ik heb beide exposities bezocht. Intrigerend, voor mij vooral om haar als persoon. Maar ook Kahlo’s werk boeit absoluut. Het is niet mijn smaak, maar daar gaat het niet om. Ik begrijp wel dat zij niet vlot en losjes met grote gebaren kon schilderen (alleen al omdat ze niet lang kon staan achter een ezel). Ik zie veel minutieuze details en precisie, ik ‘voel’ verkramping. Of komt dat laatste door het aangrijpende verhaal dat ze vertelt in haar schilderijen?

Wat me stoort (maar daar kan Frida Kahlo niets aan doen) is de over-de-top-marketing, van koffiemok tot oorbel, come on! Kahlo als ‘publiekslieveling’ wordt eerst gestereotypeerd en vervolgens uitgemolken. Het doet afbreuk, in plaats van dat het bijdraagt. Niettemin, ga vooral kijken en vorm je eigen mening. Ik ben benieuwd, mail me graag.

Groet,
Willy

PS.
In een hangmat in Mexico (het land van Frida Kahlo) waar ik 15 jaar geleden was, zag ik deze man liggen. Een feestje! Dit schilderij heb ik vorige maand verkocht en het heeft een fijne plek gekregen in Enschede. Verbinding van werelden, ook dat is schilderen.


Pura Vida, olieverf op linnen, 120 x 100 cm (verkocht).

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 nr 91 (september)

/0 Reacties/in /door

We hebben de kunst…


‘Nina’  Oil on llinen, 24 x 30 cm

Kinderen van 8 jaar zitten zelden stil. Ik weet niet of dat te zien is in dit portretje; het poseren in mijn atelier was leuk, gezellig en nogal beweeglijk 😉 Wat in ieder geval te zien is: Nina houdt van roze en turquoise. Nina is weer terug naar Amerika, waar ze woont. Het portretje hangt bij oma. Zijn ze toch nog een beetje samen.

Nu ben ik bezig met twee nieuwe portretopdrachten, een jongen van 17 en zijn jongere broer. Hun zus Evelien heb ik begin vorig jaar al geschilderd. Het begint opnieuw te stromen na de coronarust. Vorige week een workshop gegeven, en inmiddels zijn er weer ruimere mogelijkheden om te exposeren. Kijk even in de agenda hiernaast: in Amsterdam, Epe, Dalfsen en Zwolle is werk te zien van mij deze septembermaand. Ik hoop je ergens daar te treffen!

Ondertussen draait, naast mijn particuliere leventje, de echte grote mensen wereld door. Waar ik steeds minder van begrijp. Hoezo nog steeds niet geformeerd in Den Haag? En Afghanistan is om te janken, wat daar nu gebeurt. Wat bezielt mensen?! Waarom kunnen we niet met elkaar in vrede leven, en láten leven ook vooral.

Soms vind ik het lastig om over schilderen en kunst te schrijven terwijl er zoveel ellende is in de wereld. Het zijn appels en peren, dat weet ik wel, maar in het licht van de drama’s die andere mensen (en soms hele volkeren) moeten doorstaan, zijn portretjes en workshops triviaal en het schrijven erover wordt op zijn best vermakelijk gebabbel.

Als ik een conceptueel kunstenaar was zou ik het onrecht aan de kaak willen stellen en via schilderijen maatschappijkritiek uiten. Maar dat ben ik niet, dat past niet bij me en ik weet ook niet goed hoe dat moet. Ik schilder gewoon. Vorm, toon, kleur, ritme. Ik zou Afghanen willen schilderen, dat wel. Omdat ik zulke prachtige koppen zie, gewaden, kleuren, aardetinten. Maar daarmee maak ik geen statement over politiek, macht en stompzinnig geweld.

Zo’n statement is wel de BBC-documentaire van Adam Curtis: Bitter Lake, uit 2015. Te zien op YouTube. Klik hier Gaat over de complexe geschiedenis van Afghanistan (met prachtig archiefmateriaal). Over olie, macht, islam en over naïeve inschattingsfouten.

Groet,
Willy

PS.1.
Dit schilderij is verkocht en heeft een fijn thuis gekregen.
Ben ik blij mee.

PS.2.
Ik ga dus maar gewoon door met schilderen en schrijven over schilderen, in de wetenschap dat ik de wereldproblemen niet op kan lossen. De kwast er bij neer gooien draagt in ieder geval niets bij.

PS.3.
Eindigend met Nietzsche, ben dol op Nietzsche,
altijd goed voor wat optimisme 😉

Wir haben die Kunst,
damit wir nicht an der Wahrheit zu Grunde gehen.