Tag Archief van: schilderen

2021 nr 92 (oktober)

/0 Reacties/in /door

Oktober is feestmaand.


olieverf op linnen, detail 

We vieren dat de verenging van 25 atelierhouders in De Oude Ambachtsschool 10 jaar bestaat. Plus 1, want het was eigenlijk vorig jaar, maar ja, corona… En zelf heb ik ook een mooi rond getal bereikt. Plus 1 dan. Haha, zo ben je altijd jubilaris.

Ach mensen, wat zal het ons boeien, die getallen. Gewoon een aanleiding om te vieren! We organiseren een fantastisch PLEINFESTIVAL op zondag 31 oktober a.s. aan de Mimosastraat 1 in Zwolle. Met marktkramen waarin de atelierhouders jubileumaanbiedingen aan de man brengen, een podium met optredens, dans en muziek, een openingsceremonie, jongleer- en kleiworkshops, lekkere hapjes, en een expositie in de hal van het gebouw. Van jong tot oud, IEDEREEN is van harte welkom, de toegang is gratis. Vanzelfsprekend handhaven we de corona-regels (voor zover die er dan zijn), maar het merendeel van de activiteiten is sowieso buiten in de open lucht. Superleuk als je komt, wij hebben er heel veel zin in. Kijk voor het programma op de website van DOAS (klik hier).

En ja, wat moet ik eigenlijk als schilder met zo’n marktkraam? Schilderijen verkopen natuurlijk, maar dat is best lastig zonder wand om ze op te hangen. Broedend op hoe en wat te doen, heb ik -al rommelend in mijn atelier- ouder werk (en studies en schetsen) tevoorschijn gehaald. Daarvan maak ik op dit moment kleinere schilderijtjes en -vind ik zelf- bijzondere boekenleggers, die ik te koop aanbied voor ware feestprijsjes. In plaats van eenheidsworst heb je voor een paar tientjes een authentiek uniek met liefde gemaakt kunstwerkje, soms met lijstje en al!

Ik knutsel, knip, plak en lak nog lekker even door en hoop je te zien tijdens ons jubileumfeest.

Groet,
Willy

PS.1. VERLOTING
Doe je mee, als bezoeker van ons jubileumfeest, met de verloting? Bij binnenkomst op het plein kun je je aanmelden. Om 16.00 uur vindt de trekking plaats. We nemen contact met je op als je er op dat moment niet bent en wel iets hebt gewonnen. Ik zeg: doen!

PS.2. TUTORIALS
Voor degenen die het leuk vinden om schildertutorials te volgen: kijk eens op de website van het Rijksmuseum (klik hier), daar vind je een keur aan filmpjes om zelf mee aan de slag te gaan, zowel om te tekenen als om te schilderen.

PS.3. MUSEA
Heb je zin en tijd voor een museumbezoek, maar weet je niet wat en waar iets te zien is? Er is een overzichtswebsite (klik hier) met alle informatie over honderden kleine en grote musea in NL en lopende en te verwachten tentoonstellingen. Handig.

PS.4. MRS. DEGAS
Een paar maand geleden tipte ik jullie het boek ‘Mrs Degas’ van Arthur Japin. Ik kreeg een fijne tip terug: een kunstgids (klik hier) waarin de kunst die in dit boek van Japin aan de orde komt op een rij wordt gezet. Informatief.

2021 nr 90 (augustus) What is in a word?

/0 Reacties/in /door

What is in a word?


‘The journalist’  Oil on paper (op mdf), 40 x 55 cm  Te koop nu voor € 175,00

Maakt het iets uit, of je als schilder (of ruimer: als ‘maker’) amateur wordt genoemd of professional?

Amateur, dat klinkt al snel ‘minder’. Een knutselaar. Een hobbyist. Dilettant. Het kan een negatieve klank hebben. Mensen zeggen het soms over zichzelf als een excuus: ‘ja, maar ja, ik ben ook maar een amateur’. Het kan ook positief klinken: een amateur als echte liefhebber. Puur en gedreven. Zonder nevenbedoelingen.

Professional, dat klinkt deskundig. Een vakman of vakvrouw. Lid van een beroepsvereniging. Gediplomeerd, gecertificeerd, gevestigd. Daar kom je ook voor uit. Professional komt van het Latijnse profiteri, dat betekent: openlijk verklaren. En: doorgaans goed beloond, in tegenstelling tot de amateur die het voor (bijna) niets doet. Maar professional heeft ook een negatieve connotatie: de professional als afstandelijke allesweter, gezaghebber. Zonder oog voor de menselijke maat.

Een deskundig man
is een man die zich volgens de regels vergist.
Paul Valéry (een Franse dichter).

Als ik moet kiezen wil ik een professional zijn. Maar ik wil helemaal niet kiezen. Het is, in ieder geval wanneer het om schilderen gaat, een vorm van etiketteren waarmee slechts een schijn van duidelijkheid wordt gewekt.

En àls ik dan openlijk verklaar dat ik schilder ben, moet ik dan zeggen: kunstschilder in plaats van schilder? Opdat men niet denkt dat ik de kozijnen kom verven? Of noem ik mezelf beeldend kunstenaar? Maar ik vind mezelf helemaal geen kunstenaar, ik voel me daar ongemakkelijk bij, veel te pretentieus. Of spreken we af: we zijn allemáál kunstenaars. Ieder mens is op zijn eigen unieke manier een kunstenaar. Een devaluatie waardoor iedere discussie gesmoord wordt. Wat misschien maar goed is ook, want het is een non-discussie.

Hoe kom ik hier dan op? Omdat dit soort dingen nu eenmaal spelen in een overgereguleerde samenleving. Waarbij de ene instelling meent dat je inschrijving bij de Kamer van Koophandel van doorslaggevend belang is, en de andere instelling je uitsluit wanneer je geen diploma kunt overleggen. Waarbij je geballoteerd wordt (op veelal onduidelijke criteria) als je lid wilt worden van een kunstenaarsvereniging, of mee wilt doen aan een kunstwedstrijd of een kunstroute. Meten is weten, maar wat meet je dan? Kennelijk niet altijd hetzelfde. In ieder geval niet per definitie zoiets als kwaliteit. Waar het uiteindelijk wel om gaat.

Ik schilder, dus ik ben. En dat lijkt me genoeg 😉

Groet,
Willy

PS.1. Benieuwd naar je reactie! Wat vind jij hiervan? Reply graag op deze mail.

PS.2.  Peter R. de Vries had een advocatenkantoor. Maar hij was geen advocaat. Hij was ook geen jurist. Was hij een professional?
Ik heb een atelier. Ik heb een academiediploma, een KvK-inschrijving, opdrachten en exposities. Ben ik een professional? Soms vraagt iemand, in alle vriendelijkheid: hoe is het eigenlijk met je schilderhobby?
Ik kan -als gewezen advocaat- vrij stellig zeggen: kunst heeft sowieso niet of nauwelijks aanzien, of je nu professional bent of niet. Voor de kunst is dat wel problematisch. Voor mijzelf denk ik al een heel tijdje: lekker belangrijk!

PS.3. Een leuke hierbij aanlsuitende TEDXTalk (klik hier) over dat kunst niet alleen voor de professioneel geschoolden is. Kunst dient geen doel, zegt Kim, just do it!

2021 nr 88 (juni) Allesbehalve

/0 Reacties/in /door

Allesbehalve…


‘Recuperation I’  Oil on paper, 50 x 50 cm, including frame (67×67) € 425,00

Wandelend beluister ik een podcast waarin Gijs Scholten van Aschat vertelt dat hij de nieuwe (en vermoedelijk laatste) roman van Jeroen Brouwers heeft bewerkt tot een theatervoorstelling. Klinkt interessant, wil ik wel heen. Daarna nog een stukje interview met singer-songwriter Christien Oele. Waardoor ik nieuwsgierig overschakel op Spotify om een paar nummers van haar laatste album te horen. Jammer, ik ben al weer thuis…

Toneel, literatuur, muziek. En dan noem ik nog niet eens de schilderkunst! Er is zoveel te beleven op al deze terreinen. Maar helaas (en dat is vanzelfsprekend slechts mijn mening) is er meer aandacht voor oeverloze discussies over corona-beperkingen en hoe traag de formatie verloopt. Daar luister ik ook naar (mits goed geslapen) en dan ben ik weer ‘geïnformeerd’, maar niet half zo vrolijk en levenslustig als na een brokje kunst of cultuur.

Onze Huug zegt: ‘We kunnen best een dagje zonder’. Zeker! Waar kunnen we niet een dagje zonder? En in de Memorie van Toelichting op de nieuwe testwet wordt kunst als ‘niet essentieel’ gekwalificeerd. Maar wie bepaalt dat eigenlijk?! Mag ik dat zelf uitmaken? Voor mij is het een groot goed om het dagelijkse leven te versieren en te verdiepen met kunst en cultuur.

Daarop aanhakend: hoe fijn is het dat we weer kunnen exposeren!

Laten we het hebben over van alles, behalve…  Vul zelf maar in. Voor mede-exposant Paula de Graaff en mij is dat: allesbehalve corona. Niet om iets te ontkennen, dat zou om meerdere redenen belachelijk zijn, maar wel om de focus te verplaatsen naar waar een mens gelukkig van wordt. Zon, zee, strand, sport, een dinertje, feestje, samenzijn.

Van harte nodig ik je uit te komen kijken naar onze duo-expositie in INK hotel Amsterdam, te zien vanaf nu tot en met september. Op zaterdag 3 juli zijn Paula en ik daar aanwezig en rond de klok van vijf toasten we graag met jou op het leven! Stuur me even een mailtje als je van plan bent er bij te zijn, leuk! Je bent welkom. En natuurlijk worden de dan geldende coronaregels nageleefd.

Tip: hetzelfde weekend (2, 3 en 4 juli) vindt in de Westergasfabriek de European Art Fair plaats en daar hangt ook werk van mij, in het kader van Painting of the Year. Het zòu een mooie combi kunnen zijn… INK hotel heeft een speciale aanbieding, (klik hier) voor het geval je zin hebt in een weekendje Amsterdam. Wij gaan daar zelf in ieder geval graag gebruik van maken 😉

En tot slot, wat je dan verder in Amsterdam eigenlijk ook niet wilt missen:
COBRA Museum Frida Kahlo & Diego Rivera t/m 26 september;
Stedelijk Museum Bruce Nauman t/m 24 oktober;
Amsterdam Sculptuur Biënnale (ARTZUID) van 1 juli t/m 17 oktober.

Groet,
Willy

PS.1.
Op mijn website laat ik nieuw werk zien (klik hier)

PS.2.
Met het Dushi-project (klik hier voor mijn vorige brief waarin ik daar over vertel) gaat het goed!
Inmiddels heb ik 14 kinderen geschilderd, nog een stuk of 40 te gaan 😉 Keep you posted.

2021 (nr 86 april) Groeiend verlangen

/0 Reacties/in /door

Groeiend verlangen.


olieverf op doek, 40 x 30 cm

In een zonnige Zuid-Europese stad op een terrasje neerstrijken; misschien behoort dat over een paar maanden wel weer tot de mogelijkheden. Het verlangen groeit om over de eigen grenzen te kijken, letterlijk en figuurlijk. Verlangen naar reizen, cultuur, nieuwe indrukken, onbekommerd samenzijn met mensen en wat leven in de brouwerij.

15 jaar geleden schreef ik een boekje met de titel Bestemming Onbekend. Ik had kanker en mijn leven stond ineens op de kop. Ik wist niet waar het naar toe ging. Later heb ik me gerealiseerd dat de bestemming niet zozeer van belang is, of die nu bekend of onbekend is. Het gaat in het leven om de weg, om onderweg zijn. Open deur. Maar toch.

Ik zie een parallel met deze onzekere coronatijd. De angst voor het virus, de opgelegde beperkingen; allemaal van buiten komend onheil. Veel mensen voelen zich gedwarsboomd in hun dagelijks bestaan, zijn ongeduldig en gestrest over de maatregelen. De gedachte is al snel: als straks (ooit!) de beperkingen worden opgeheven, dàn is alles weer oké.

Maar we leven NU. We zijn onderweg, right this moment! En de beperkingen -en daarmee dus ook het verlangen naar vrijheid- maken deel uit van de weg.

Man is a creation of desire, not a creation of need. (Gaston Bachelard)

Als je het groeiende verlangen naar verruiming van mogelijkheden beschouwt als iets waardevols, iets van betekenis, in plaats van iets waaraan zo snel mogelijk tegemoet gekomen moet worden, kan dat nieuwe inzichten opleveren.

In zekere zin zijn we allemaal onverzadigbaar en (die wijsheid heb ik niet van mezelf maar van de stoïcijnen) achter ieder verlangen zit eigenlijk een ander verlangen. Dus je zou eens kunnen onderzoeken waar je èigenlijk naar verlangt. En (maar dat is natuurlijk voor gevorderden) als je blijvend tevreden wilt zijn, verlang dan naar dat wat je al hebt 😉

Tot zover de filosofische bespiegelingen. Volgende keer weer lekker prozaïsch. In ieder geval ga ik jullie dan vertellen over een nieuw project, waarvoor ik deze zomer op verschillende locaties in totaal een kleine 60 portretjes ga schilderen van jonge mensen in de leeftijd 4 tot 18. Met hopelijk een overzichtsexpositie daarvan ergens in september. Wordt vervolgd!
Groet,
Willy

PS.
Podcasttip voor schilders, wel enigszins commercieel en over-de-top-Amerikaans, maar goed te beluisteren tijdens de dagelijkse stappen: Savvy Painter Podcast

2021 (nr 85 maart) Like a duck going to water.

/0 Reacties/in /door

Like a duck going to water.


olieverf op papier, 50 x 65 cm

Sommige mensen zijn uitzonderlijk begaafd. Ter troost voor mij en voor velen: misschien heb je wel een beter ticket voor een gelukkig leven wanneer je tot de overgrote middenmoot behoort, dan wanneer je de talentkaart hebt getrokken.

Het past wel in de ‘maakbare samenleving’ om te doen alsof alles gewoon een kwestie van hard werken en doorzetten is (nou ja ‘gewoon’, dat zijn ook geen eigenschappen die iedereen bij geboorte meekrijgt). Maar om werkelijk bijzonder werk te maken is meer nodig dan je schouders eronder te zetten. Dat meerdere dat heb je, of dat heb je niet. En als je het hebt ga je als een eend te water. Kijk even naar dit filmpje van de BBC uit de televisieserie Show Me the Monet (klik hier); vraagt slechts drie minuten van je kostbare tijd en je glimlacht de rest van de dag. Omdat je wordt gegrepen door speciaal talent in combinatie met oprechte beschaafde bescheidenheid; waar treft men dit nog in tijden van overmoed en waanzin.

Verder nog weer een leuk stukje film over Diebenkorn, die mij de afgelopen maanden zo fijn inspireert. Klik hier, (slechts 2 min.) Hij vertelt hoe lastig het kan zijn om te beginnen op dat witte doek: ..but when they get a bit besmirched, well then they are fair game.

Tot slot twee korte documentaires over Nederlandse hedendaagse vrouwelijke schilders die ik bewonder, om verschillende redenen. Allebei ongeveer 15 minuten kijkplezier:

Lily van der Stokker klik hier
Helen Verhoeven klik hier
In de hoop jou ergens dit jaar te ontmoeten, tijdens een expositie of in mijn atelier (zie de agenda hiernaast), ga ik de komende tijd lekker door met schilderen. Niet als een eend, maar toch wel gewoon dat water in, immers:

Je kunt de zee niet oversteken
door alleen naar het water te staren.
R. Tagore, Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur

Groet,
Willy

2021 (nr 84 februari) Volkomen leegheid, volstrekte stilte.

/0 Reacties/in /door

Volkomen leegheid, volstrekte stilte.


olieverf op papier

Nu de stilte steeds stiller wordt en alle dagelijkse ruis in het kleine particuliere leventje verstomt, krijgt creativiteit ruim baan (NB daartoe niet teveel naar het nieuws kijken en zeker niet naar al die talkshows). Geen enkel excuus meer voorhanden om niet te werken. De dag strekt zich leeg voor mij uit. Als er nu nog niet geschilderd kan worden, wanneer dan wel? Ik omarm het kale niets (in de hoop en het vertrouwen dat ik straks mijn familie en vrienden weer kan omarmen) en produceer en experimenteer. Weglaten, geen details, abstraheren, grove penseelstreken, denk in vlakken en vormen, niet in betekenis, heb lef, laat los! Zo spreek ik mezelf toe. ‘Wordt het wat?’ vraagt een geïnteresseerde enkeling. Geen idee! Kan alleen maar zeggen dat het lekker gaat, met de gebruikelijke ups en downs, in ieder geval ga ik iedere ochtend met goede zin mijn atelier in. Wat wil een schilder nog meer?

Streef naar volkomen leegheid.
Handhaaf volstrekte stilte.
Lao-Tse (Chinees filosoof, ca. 600 v. Chr.)
****

Hieronder een paar kijk- en luistertips, ter vervanging van het weinig inspirerende corona/ vaccinatie/ toeslagen/ valvanhetkabinet/ verkiezingen/ -meningencircus dat ons als een tsunami dreigt te overspoelen.

Als je net als ik een paar jaar geleden enorm genoten hebt van de film The Square (klik hier voor de trailer), kijk dan nu naar The Burnt Orange Heresy (klik hier voor de trailer). Gaat ook over kunst, met dezelfde hoofdrolspeler Claes Bang, en een fijne rol van Mick Jagger als kunstverzamelaar. Een mooie combi van humor en satire en thriller. Voor € 8,50 te streamen via Picl (klik hier), wat ik een uitkomst vind, zolang het filmhuis een no-go is.

Het Van Gogh Museum in Amsterdam heeft een brievenpodcastserie gemaakt waarbij schrijvers, acteurs en muzikanten voorlezen uit de brieven van Vincent van Gogh en vertellen waarom ze door die tekst persoonlijk geraakt zijn. Te beluisteren op je mobiel in je podcastapp of klik hier

Het Singer in Laren biedt korte filmpjes online aan (telkens een paar minuten) met een toelichting per schilderij klik hier

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Nou ja, mensen, dat moet me nog van het hart; het is -los van en naast alle corona- en andere ellende- een gouden tijd! Als je geïnteresseerd bent, in wat ook maar; alles ligt online voor het oprapen. En de meeste mensen hebben daar nu ook tijd voor: films, lezingen, interviews, documentaires, toneel- en balletvoorstellingen, concerten, enzovoort. Natuurlijk, het is geen gelijkwaardige vervanging voor real life ervaringen en zeker niet voor medemenselijk contact, maar in plaats van niets doen en balen om wat (niet) is, kan je er beter het beste van maken en jezelf verrijken met schoonheid, kennis en nieuwe inzichten.

Groet,
Willy

2021 (nr 83 januari) Vertrouw op haperingen.

/0 Reacties/in /door

Vertrouw op haperingen.


olieverf op papier

De laatste dag van 2020, het jaar zit erop. What’s next? Van harte wens ik je een goed nieuw jaar. Met een flat white bij een strandtent, is dat niet een prima beeld voor 2021? Alleen of in gezelschap, het zou fijn zijn als die keus weer in vrijheid gemaakt kan worden.

Ik hoop en wens dat je jouw goede voornemens -mocht je die hebben- realiseert 😉 En dat je gezond blijft. Oog houdt voor de behoeftes van anderen. Compassie hebt voor je eigen missers (die er zullen zijn, altijd). Regelmatig kunt lachen om van alles en niets. Mijn moeder zei dat vroeger al: ‘lach erom!’. Best een goeie tip eigenlijk.

Wat het schilderen betreft: ik denk dat ik iets op het spoor ben. Spannend! Er vallen schilderkwartjes, en dat maakt dat ik niet kan wachten om de kwast weer op te pakken. Ik heb ontzettend veel zin om lange dagen in mijn atelier te werken, met de deur dicht, en verder te gaan met zoeken en uitproberen.

Het schilderij hierboven is een van die probeersels. Ik heb voor mezelf een paar uitgangspunten geformuleerd die mijn leidraad gaan vormen de komende tijd. Niet heel vernieuwend, maar wel ineens met betekenis. Over ‘dat het gezien moet zijn’. Dat het onaf mag zijn. En iets over lijnen en kleur. De vorm op toon, de penselen groot, de drager eerst maar weer eens klein. Nou ja, ik begrijp wat ik bedoel. Ineens (haha, hoezo ineens?) begrijp ik wat ik bedoel, fijn is dat. Benieuwd hoe lang het duurt, voordat het me weer ontsnapt.

Nooit kwaad (Hugo Claus)

Kwaad kan het nooit, het begeren
naar wat ons voortdurend ontsnapt.
Alleen het verzuurd beheren
ceremonieel opgelapt
kan ons leven bezeren.

Verander nu gauw
van kleren
verzaak aan rekeningen
vertrouw op haperingen.

****

Een van mijn helden op dit moment is Richard Diebenkorn. Klik hier (12 min.) als je een mooi chronologisch overzicht van zijn werk wilt zien. Hij begon als abstract expressionist, ging daarna halverwege de jaren ’50 figuratief werken, en uiteindelijk weer abstract. Die middenperiode vind ik geweldig. Hoe hij de vormen versimpelt, veel weglaat, die robuuste hand van schilderen, de kleuren, het speelse spel tussen figuur en achtergrond (wat geen achtergrond maar onderdeel is).

Aan de slag dus!

Ook dit jaar hoop ik weer veel reacties op mijn brieven te krijgen, blijf dat graag doen, het inspireert me om door te gaan met schilderen en ook met schrijven. En hopelijk gaan we elkaar zien, wanneer dat weer kan, tijdens exposities, kunstroutes, open dagen, of op afspraak in mijn atelier. Ik ga voor een superschilderjaar!

Groet,
Willy

PS.
Lita Cabellut is kunstenaar van het jaar 2021. Luister naar een uitgebreid interview met haar in Nooit Meer Slapen (klik hier) waarin ze onder meer vertelt over loslaten en transformatie in haar werk en haar persoonlijke leven.

 

2020 (nr 75 mei) Niet spreken met de piloot.

/0 Reacties/in /door


Corona-tijd, olieverf op doek, 40 x 50 cm.

In deze stilte-tijd pak ik af en toe een kunstboek uit mijn atelier, meestal gekocht na een expositie die ik geweldig vind. De realiteit is dat ik zo’n boek na aankoop thuis doorblader, vervolgens ergens neerleg omdat ik er nog verder in wil kijken, en uiteindelijk zet ik het dan vaak ongelezen in de kast. Soms pak ik het opnieuw om bepaalde schilderijen te bekijken of iets te laten zien tijdens een workshop. Maar nu ben ik sommige van die boeken echt aan het lezen, en dat is wel een aanrader. Niet om alles te onthouden en als een wandelende encyclopedie met feiten te kunnen strooien, maar om inzicht te krijgen in het werk en het leven van die persoon. Nog meer te genieten van wat gecreëerd is.

Het geeft natuurlijk niet op alle denkbare vragen antwoord. Toen Picasso werd gevraagd naar zijn theoretische uitgangspunten bij het maken van zijn kubistische werken antwoordde hij: ‘Spreken met de piloot is ten strengste verboden.’

Hij moest er niets van hebben, van dat getheoretiseer. Hij zei ook: ‘Als ik wist wat kunst was, zou ik het voor me houden.’ En bedankt!

Als je niet van lezen houdt, kan je ook documentaires en films kijken. Bijvoorbeeld ‘Krabbe zoekt Picasso’ is nog steeds te zien (klik hier). Die zoektocht is zeer de moeite waard om voor te gaan zitten, net als de series over Van Gogh, Gauguin en de lopende uitzendingen van ‘Krabbe zoekt Chagall’. Allemaal op NPOStart. .

Ik doe op deze manier ook ideeën op voor mijn eigen werk. Haal mezelf uit mijn comfortzone. Probeer van alles uit. Het in eenzaamheid en zonder afleiding gestaag doorwerken in mijn atelier komt het schilderen ten goede, merk ik. Dat dan wel.

Reacties zijn welkom, ik ben benieuwd hoe het jou vergaat in deze Corona-tijd.

Groet,
Willy

2020 (nr 74 april) Niets duurt voort behalve verandering.

/0 Reacties/in /door

Niets duurt voort behalve verandering.

Heraclitus (Grieks filosoof, 540 – 480 v. Chr.)


olieverf op paneel, detail..

Mijn brief van de vorige maand schreef ik in het kader van die prachtige one-liner van Jules Deelder: ‘De omgeving van de mens is de medemens’ (klik hier als je die na wilt lezen). Nog steeds helemaal mee eens, maar de realiteit ziet er anders uit nu. Zoveel mogelijk uit de buurt blijven van je medemens, is het devies.

Veel mensen zijn van slag. De situatie lijkt onwerkelijk. Eerst waren het nog verhalen, inmiddels gaat het ook om bekenden. Corona is ver weg en dichtbij.

Qua werk ploft – en niet alleen voor mij als zzp-er – de boel in elkaar. Heel jammer, de vaart zat er zo mooi in met verschillende portretopdrachten, workshops, modelschilder-afspraken, koop-en uitleenopties, en exposities op stapel. Ik zat fijn in de flow, genietend van wat er zoal op me afkwam. De agenda is leeg nu.

Stephen Hawking zei: Intelligence is the ability to adapt to change. 

Laten we ons zonder veel kabaal aanpassen aan de veranderde omstandigheden. Af en toe stilstaan bij de enorme impact die deze crisis heeft op het leven van sommigen. En, indachtig Jules Deelder: ons bekommeren om onze medemens.

Het goede nieuws is dat het erop lijkt dat dat iedereen aardig lukt.
Groet, Willy

PS.   En voor de schilders onder ons: die kwast oppakken en aan de slag!

PSS. En voor de zorgverleners en al die anderen die zich helemaal uit de naad werken nu: dankjewel! En sterkte!

2019 (nr 70 december) Kunstmatige kunst

/0 Reacties/in /door

Kunstmatige kunst. 


stilleven van bloemen, 60 x 40 cm, olieverf op doek 

In between onderwerpen en thema’s vind ik het heerlijk om een stilleven te schilderen. Vraagt geen denkwerk, is niet vernieuwend, is gewoon kijken, kijken en nog eens kijken, en opgaan in verf en vorm, kleur en textuur, tere bloemblaadjes, hoekige stelen. Lekker schilderen dus.

Hoe anders kan het ook, dacht ik toen ik een artikel las in de American Scientist.

Het artikel gaat over het creëren van autonome kunst door computerprogramma’s met behulp van algoritmes. Een algoritme is een reeks instructies die naar een specifiek doel leiden. Vergelijk het (simpel gezegd) met een kookrecept.

Computers zijn in veel dingen veel beter (intelligenter) dan mensen. Kunstmatig intelligent. Computers kunnen externe gegevens interpreteren, leren van die interpretaties, en die lessen gebruiken om -via flexibele aanpassing- doelen en taken te verwezenlijken. Zelflerend dus. Als je deze wetenschap in de kunst toepast krijg je bijzondere resultaten.

Drie Franse kunstenaars hebben duizenden portretten in een algoritme ingevoerd, waarmee ze het algoritme als het ware de esthetiek leerden van de portretkunst. Vervolgens creëerde het algoritme onderstaand portret. Saillant detail: het werd verkocht voor bijna € 400.000,=.


Portret van Edmond Belamy, gemaakt via artificial intelligence.

Interessante vraag: is dit product een kunstwerk?

Al in 1973 werd het programma AARON geschreven, dat volgens bepaalde regels tekeningen maakte. Het verschil met nu, is dat het algoritme geen regels volgt, maar -zelflerend dus- nieuwe afbeeldingen produceert door bestaand werk te analyseren.

De kunstenaar kan spelen met het algoritme, onder meer door selectief te zijn bij het invoeren van bestaande kunst. Of bijvoorbeeld (zie Anna Ridler) door eigen tekeningen n.a.v. film-stills in te voeren en vervolgens met de nieuwe computerbeelden een nieuwe film te maken .

Inmiddels is er AICAN: een programma dat bijna gelijk is aan een autonome kunstenaar en zo goed als zelfstandig werkt. Het programma is gevoed met 80.000 afbeeldingen. In 75% van de beoordelingen dachten kunstkenners dat de kunst gemaakt was door een kunstenaar, in plaats van een computer.

Ik ben benieuwd welke reactie dit oproept bij jou. Spannende ontwikkeling? Gebruik van maken? Zijn kunstenaars overbodig geworden? Of zal het onze tijd wel duren? Dat laatste geloof ik niet, we zitten er met zijn allen midden in. Artificial intelligence is hot en wordt op heel veel meer terreinen ingezet dan je opmerkt. De techniek is fantastisch, het gebruik kan behoorlijk spooky zijn.

Voorlopig toch maar gewoon doorschilderen 😉

Groet,
Willy