Tag Archief van: verlangen

2022 nr 96 (februari)

/0 Reacties/in /door

Deze tijd waarin wij leven.


olieverfschets ca 50 x 50 cm

De meest troosteloze grijze kille maand van het jaar is voorbij. En de samenleving opent zich weer. Dat zijn twee omstandigheden van buitenaf, die de stemming van binnen positief beïnvloeden. Want hoe stoïcijns ik ook probeer te zijn, me oefen in gelatenheid, het verlangen dringt zich op. Naar zo’n vroege voorjaarsdag, met een groep familie en vrienden vrolijk eten en drinken op het groene gras in de stralende zon. Het licht glinstert en kaatst, er is reuring. Dat komt er allemaal weer aan!

Het is de week van de poëzie. Het geschenkboekje bevat 10 gedichten van Ramsey Nasr, gemaakt op basis van de brieven van Van Gogh. Ik luisterde in de podcast van de Bezige Bij naar een interview met Nasr: hij gebruikt uitsluitend de woorden van Van Gogh, herschikt ze, zonder eigen toevoegingen, hij laat alleen woorden weg. Een prachtige vondst, die indringende poëzie oplevert en soms nog opmerkelijk actueel ook:

laten we een taak vinden
die ons dwingt om rustig te zitten
bezig met werk dat eenvoudiger is
dan taken die nut hebben

in deze tijd waarin wij leven
waarin alles wartaal lijkt uit te slaan
[…]

laten we maar stillekens voortgaan
tevreden met het maken van schilderijen
wat niet het geluk is en niet het ware leven
maar een schilder is gelukkig
zoodra hij kan weergeven
wat hij ziet
[…]

Groet,
Willy
PS.1.
Noteren jullie alvast de DOAS Atelierverkoopdag op zaterdag 19 maart? Ik hoop van harte dat we elkaar dan kunnen zien!

PS.2.
Wil je een leuk filmpje zien van de DOAS Jubileumdag op 31 oktober jl. gemaakt door Eline Achterhuis, klik hier.

Deel deze brief gerust met vrienden, familie
of anderen in je netwerk.

2021 (nr 86 april) Groeiend verlangen

/0 Reacties/in /door

Groeiend verlangen.


olieverf op doek, 40 x 30 cm

In een zonnige Zuid-Europese stad op een terrasje neerstrijken; misschien behoort dat over een paar maanden wel weer tot de mogelijkheden. Het verlangen groeit om over de eigen grenzen te kijken, letterlijk en figuurlijk. Verlangen naar reizen, cultuur, nieuwe indrukken, onbekommerd samenzijn met mensen en wat leven in de brouwerij.

15 jaar geleden schreef ik een boekje met de titel Bestemming Onbekend. Ik had kanker en mijn leven stond ineens op de kop. Ik wist niet waar het naar toe ging. Later heb ik me gerealiseerd dat de bestemming niet zozeer van belang is, of die nu bekend of onbekend is. Het gaat in het leven om de weg, om onderweg zijn. Open deur. Maar toch.

Ik zie een parallel met deze onzekere coronatijd. De angst voor het virus, de opgelegde beperkingen; allemaal van buiten komend onheil. Veel mensen voelen zich gedwarsboomd in hun dagelijks bestaan, zijn ongeduldig en gestrest over de maatregelen. De gedachte is al snel: als straks (ooit!) de beperkingen worden opgeheven, dàn is alles weer oké.

Maar we leven NU. We zijn onderweg, right this moment! En de beperkingen -en daarmee dus ook het verlangen naar vrijheid- maken deel uit van de weg.

Man is a creation of desire, not a creation of need. (Gaston Bachelard)

Als je het groeiende verlangen naar verruiming van mogelijkheden beschouwt als iets waardevols, iets van betekenis, in plaats van iets waaraan zo snel mogelijk tegemoet gekomen moet worden, kan dat nieuwe inzichten opleveren.

In zekere zin zijn we allemaal onverzadigbaar en (die wijsheid heb ik niet van mezelf maar van de stoïcijnen) achter ieder verlangen zit eigenlijk een ander verlangen. Dus je zou eens kunnen onderzoeken waar je èigenlijk naar verlangt. En (maar dat is natuurlijk voor gevorderden) als je blijvend tevreden wilt zijn, verlang dan naar dat wat je al hebt 😉

Tot zover de filosofische bespiegelingen. Volgende keer weer lekker prozaïsch. In ieder geval ga ik jullie dan vertellen over een nieuw project, waarvoor ik deze zomer op verschillende locaties in totaal een kleine 60 portretjes ga schilderen van jonge mensen in de leeftijd 4 tot 18. Met hopelijk een overzichtsexpositie daarvan ergens in september. Wordt vervolgd!
Groet,
Willy

PS.
Podcasttip voor schilders, wel enigszins commercieel en over-de-top-Amerikaans, maar goed te beluisteren tijdens de dagelijkse stappen: Savvy Painter Podcast

2021 (nr 85 maart) Like a duck going to water.

/0 Reacties/in /door

Like a duck going to water.


olieverf op papier, 50 x 65 cm

Sommige mensen zijn uitzonderlijk begaafd. Ter troost voor mij en voor velen: misschien heb je wel een beter ticket voor een gelukkig leven wanneer je tot de overgrote middenmoot behoort, dan wanneer je de talentkaart hebt getrokken.

Het past wel in de ‘maakbare samenleving’ om te doen alsof alles gewoon een kwestie van hard werken en doorzetten is (nou ja ‘gewoon’, dat zijn ook geen eigenschappen die iedereen bij geboorte meekrijgt). Maar om werkelijk bijzonder werk te maken is meer nodig dan je schouders eronder te zetten. Dat meerdere dat heb je, of dat heb je niet. En als je het hebt ga je als een eend te water. Kijk even naar dit filmpje van de BBC uit de televisieserie Show Me the Monet (klik hier); vraagt slechts drie minuten van je kostbare tijd en je glimlacht de rest van de dag. Omdat je wordt gegrepen door speciaal talent in combinatie met oprechte beschaafde bescheidenheid; waar treft men dit nog in tijden van overmoed en waanzin.

Verder nog weer een leuk stukje film over Diebenkorn, die mij de afgelopen maanden zo fijn inspireert. Klik hier, (slechts 2 min.) Hij vertelt hoe lastig het kan zijn om te beginnen op dat witte doek: ..but when they get a bit besmirched, well then they are fair game.

Tot slot twee korte documentaires over Nederlandse hedendaagse vrouwelijke schilders die ik bewonder, om verschillende redenen. Allebei ongeveer 15 minuten kijkplezier:

Lily van der Stokker klik hier
Helen Verhoeven klik hier
In de hoop jou ergens dit jaar te ontmoeten, tijdens een expositie of in mijn atelier (zie de agenda hiernaast), ga ik de komende tijd lekker door met schilderen. Niet als een eend, maar toch wel gewoon dat water in, immers:

Je kunt de zee niet oversteken
door alleen naar het water te staren.
R. Tagore, Indiaas mysticus, dichter en Nobelprijswinnaar literatuur

Groet,
Willy

2019 (nr 68 oktober) Wonen in de golven

/0 Reacties/in /door

Samen aan zee, nr. V., olieverf op doek, 100 x 50 cm

Als schilder iets over je eigen werk zeggen blijft knap lastig. Voor je het weet maak je een verhaal, daar waar feitelijk weinig te vertellen valt en druk je je overdreven, of zelfs verheven, uit. Dan wordt het zo’n uil van Minerva. En wie zit daar op te wachten?

Beter helemaal niets toelichten dus? Veel beeldend kunstenaars zijn van mening dat het publiek zelf maar gewoon goed moet kijken, het beeld spreekt immers voor zich. Maar is dat niet een beetje arrogant? En een gemiste kans bovendien? Want een kijker haakt snel af als hij/zij niet direct een connectie ziet of voelt. Of is dàt nu juist arrogant; te veronderstellen dat een kijker doorgaans niet voldoende in staat is om zonder toelichting het werk te waarderen? En maakt het verschil of de maker focust op de waarneming (schilderen wat je ziet en daar al dan niet je eigen draai aan geven), of focust op een idee (schilderen om iets uit te drukken dat verder gaat dan wat zichtbaar is).

In dit verband leuk om te kijken naar de Ted-talk van Dennis Dutton; ‘A Darwinian theory of beauty’ – klik hier). Dutton zegt, samenvattend: ‘We find beauty in something done well‘ en dat was altijd al zo, zelfs 50 tot 100.000 jaar voordat er taal was! Volgens hem is beauty niet in the eye of the beholder, maar diep in onze geest verankerd.

Hoe dan ook, vaak denk ik: doe mij maar wat uitleg erbij. Ik vind het doorgaans een verrijking om te lezen over de kunstenaar, zijn/haar bedoeling, thematiek, achtergrond, geschiedenis, eerder werk op te zoeken en/of een film over de werkwijze te zien. Daarna kijk ik anders, zie ik meer, en geniet ik meestal ook meer.

Tijdens het komende open-atelierweekend Noordoost-Veluwe is het in ieder geval wel de bedoeling om in contact te zijn met de bezoekers. Iedereen is van harte welkom in de ateliers van de deelnemers (klik hier). Ik ben gast-exposant in het atelier van Marjan Kok (nrs. 26 en 27). Laat het een poepdruk en -gezellig en -inspirerend weekend worden, mensen! Ik vertel je graag meer (als je dat leuk vindt) over het schilderij boven aan deze brief, wat deel uit maakt van mijn nieuwe serie schilderijen over ‘Verlangen’.

Dat is verlangen: wonen in de golven
en geen verblijfplaats hebben in de tijd.

Rainer Maria Rilke, Duits dichter (1875-1926)

En lukt het je komend weekend niet, dan is er de zaterdag daarop (12 okt.) een open dag in Doas (klik hier). Ook daar ben je van harte welkom.

Ik hoop je te ontmoeten.

Groet,
Willy