Groots en meeslepend leven, dat lijkt het doel, als je om je heen kijkt. We vergapen ons in de media aan ’the rich and famous’, we zijn drukker dan druk, bezig met expansie, progressie en innovatie, the sky is allang niet meer the limit, en alles graag snel en liefst tegelijkertijd… Brengt ons dat waar we naar op zoek zijn?

Willy van der Beek is geïnteresseerd in het ‘kleine’ onopgesmukte leven. In onregelmatigheid en kwetsbaarheid. Wat leeft er binnen in de mens? Wat drijft ons voort, waar hebben we werkelijk behoefte aan, hoe verhouden we ons tot elkaar? Dit zijn zo een aantal -meer filosofische- vragen die haar boeien. Dat speelt mee bij het schilderen van mensen. Proberen verder te kijken dan wat te zien is, dat is de uitdaging.

Begrippen als ‘helder’, ‘puur’ en ‘direct’ zijn hierbij voor Van der Beek van belang, en nodig om te proberen grip te krijgen op de complexe werkelijkheid, zowel inhoudelijk als in vormentaal.

Van der Beek schildert snel en direct, met grote penselen en losse streken. Door het schilderij niet helemaal ‘af’ te maken, de ondergrond mee te laten spelen, of tekenachtige elementen te gebruiken, vraagt ze aandacht voor het pure en de ‘onregelmatigheid’ van de geportretteerde. Overdrijven en uitvergroten zijn voor haar ook manieren om te proberen de kern te raken. De portretten die Van der Beek schildert zijn gevarieerd. Soms met een knipoog, luchtig en licht, het kleurgebruik daarbij is pastel.

Haar vertrekpunt is steeds de visuele waarneming. Van der Beek heeft een sterke voorkeur voor het schilderen naar levend model. Daarnaast put ze uit oude familiealbums, krantenfoto’s, internet, of foto’s en schetsen gemaakt tijdens reizen.